Dag 14, zondag 19 januari 2014, Napier naar de Evans Bay in Wellington, 350 km.

Dag 14, zondag 19 januari 2014, Napier naar de Evans Bay in Wellington,  350 km.

Aotearoa, het is de andere naam van Nieuw-Zeeland. De naam is een populaire verbastering van het Maori en betekent: “land van de lange witte wolk”

Vandaag zijn we 350 km naar het zuiden gereden van Napier naar de hoofdstad Wellington op het zuidelijkste puntje van het Noord Eiland. Ik heb namelijk besloten in één keer naar Wellington te rijden, omdat er tussen Napier en Wellington voor ons geen bijzondere hoogtepunten zijn op de weg nr 2 door het binnenland. Wij zijn verliefd op de zee en de kusten.

Het is vandaag zonnig bij het vertrek en er zijn hier wel 30 graden voorspeld. Gaandeweg worden de goudgele heuvels steeds groener en zien we steeds meer koeien en schapen grazen. Als we dichter bij het noord-zuid gebergte in het binnenland  komen gaan we onder een lange witte wolk rijden. Die lange witte wolk blijft wel 200 km boven ons, links en rechts is er alleen blauwe lucht naast de witte wolk. Wat een natuurverschijnsel, zo hebben de Maori's meer dan 1000 jaar geleden Nieuw Zeeland ontdekt!

Rijdend langs maisvelden en hoge coniferen-hagen, waarachter de wijnranken beschermd worden tegen de wind, zien we ineens weer een boer zijn fruit verkopen. Daar hebben ze het lekkerste ijs. Likkend aan een frambozen- en een bosbes-ijsje maken we kennis met een echtpaar uit Wellington. Aan hem vraag ik een camping aan het water bij Wellington, hij adviseert mij aan de Evans Bay te gaan staan.

Hoe dichter we Wellington naderen des te harder gaat het waaien. Als we vlak voor Wellington 20 km door de bergen zigzaggen wordt de wind zelfs een orkaan. Het is moeilijk de 3.40 meter hoge camper op de weg te houden. Gelukkig weegt hij bijna 5 ton en is de motor krachtig genoeg. Wijnie vindt het maar niks op deze weg nr 2, op de terugweg zullen we de nr 1 weg kiezen naar het noorden. Als we bij de Evans Bay aankomen blijkt de camping een parkeerplaats van de jachthaven te zijn met toiletfaciliteiten.

De camper wordt aan de zuidkant van het toiletgebouw geparkeerd en nog steeds staat ons huis te schudden door de wind. Er is hier niets te doen, geen enkele horeca gelegenheid. Terugrijden is een optie maar daar kiezen we niet meer voor. Misschien had ik toch beter de camping in Ngauranga in een bos, 20 km terug, moeten nemen. Het uitzicht is niet verkeerd, maar we staan hier wel eenzaam. Morgenochtend mag ik van Wijnie niet gaan fietsen om de stad te verkennen. Daar heb ik voor een vrouw alleen in een camper begrip voor, dus wordt het uitslapen. Morgen bekijken we de stad met hopelijk goed weer. Wellington staat echter bekend om zijn slechte weer: regen en wind.