Dag 16. Zaterdag 18 februari 2012. Kopen van materiaal voor het ziekenhuis en fruit voor de nonnen.

Dag 16. Zaterdag 18 februari 2012.     Het kopen van OK materiaal voor het ziekenhuis en fruit voor de nonnen.

Om 9 uur hebben we een afspraak bij een "krukkenwinkel". Onze driver Sapong reed ons naar de andere kant van de stad Accra. We zijn inmiddels al aan het straatbeeld gewend geraakt, maar eigenlijk is Accra een grote puinhoop. Overal stof, veel is kapot, niets wordt afgemaakt en alles wordt hergebruikt. In het stadsgedeelte waar we moeten zijn, wijst een vriend van Sapong ons verder lopend de weg. Overal versleten autobanden, uitlaten, achterlichten en andere auto-onderdelen op straat. Tussen al die kramen zoeken wij onderdelen voor een operatiekamer. Een half uur later dan afgesproken komen in een winkel, waarin alles in dozen opgestapeld is. Ze hebben rolstoelen, maar geen "theaterchairs". Gelukkig kunnen we op een plaatje aanwijzen wat we bedoelen. Deze stoelen heeft de verkoper niet, maar een taxi kan vanuit een magazijn elders in de stad stoelen laten bezorgen. Onderwijl maakt Adriaan alle dozen open met operatie benodigdheden. Tussen alle scharen, pincetten, wondspreiders, naaldvoerders, ovariumklemmen, weefsel- en darmklemmen, mosquito's, grove klemmen en specula vindt hij toch nog enkele leuke attributen, die hij en de andere chirurgen in het ziekenhuis in Nkawkaw kunnen gebruiken. De 2 stoelen blijken perfect en de scharen etc kopen we voor een prikkie.

De operatiekamer in Nkawkaw heeft slechte operatielampen en eigenlijk moet er een nieuwe lamp komen met een satalliet. Als je zo' n lamp tweedehands in Nederland koopt moet hij nog vervoerd worden naar Ghana. Dat kost veel geld en welke elektricien in Nkawkaw kon zo'n lamp ophangen. Nu zijn er bollen kapot in de huidige lampen van de operatiekamer en daarom willen we eerst de kapotte lampen vervangen, maar we weten de maat niet. We bellen het ziekenhuis voor het merk en de maat van de lampen, maar de operatie-assistent zergt: "de reservelampen zijn liggen in de kast, maar niet één dokter heeft tegen ons gezegd, dat kapotte lampen vervangen moeten worden"

Zo werkt het hier in het Holy Family Hospital. Er is slecht management en alles werkt langs elkaar heen, kapotte apparaten worden niet gemaakt. Op de OK staat een dure röntgen C boog . Daar zit ook een kapotte lamp in. De C boog zit al helemaal onder het stof, dus al maanden niet gebruikt. Ook veel narcose apparatuur staat kapot in de hoek, wie gaat dat allemaal maken?Adriaan en ik hebben er vooral op gelet dat er aan deze nieuwe theaterstoelen niet veel kapot kan gaan.

Op de heenweg zijn we veel mango en ananas verkopers voorbij gereden. Ik wil op de terugweg 50 mango en 15 ananassen kopen om de nonnen te  kunnen trakteren. Sapong stopt bij 5 verkoopkramen naast elkaar. Het wordt een geweldig gevecht, alle vrouwen willen mij hun fruit verkopen. Als ik bij één vrouw koopt, is die helemaal los, daarom probeer ik bij iedereen wat te kopen. Eind van het lied is dat de achterbak van de Pick Up door de vrouwen vol gegooid wordt met fruit. Die vrouwen hopen natuurlijk dat ik achteraf alles afreken, wat in de achterbak ligt. Les voor de volgende keer: stop bij 1 kraam en koop die dan helemaal leeg, als je royaal wilt zijn. Adriaan maakt lachend op de achtergrond foto's en Sapong krijgt gratis van die vrouwen mango's mee voor thuis.

Op de terugweg van Accra naar Nkawkaw is de lucht helemaal blauw van de rook. Het lijkt wel of alle boeren hun land in de brand gestoken hebben om het onkruid te verbranden. Het droge seizoen is van november tot maart, daarna komt de regen. Hoe verder we rijden, hoe donkerder de lucht wordt. In de bergen breekt een geweldig noodweer los. We rijden achter een vrachtwagen en bij elke kuil gaan er geweldige golven water naar opzij. In Nkawkaw regent het nog steeds en daar is door de regen de bruinrode kleur van de bananenbomen en palmen weer groen geworden. Door de regen is de lucht nu ook veel frisser geworden, maar door de hoge luchtvochtigheid gaan we echter geweldig transpireren.

Adriaans sandalen zijn helemaal versleten. In Accra heeft al hij nieuwe sandalen gepast, maar de verkoper wilde hem geweldig oplichten door 190 Cedis ( €80 ) te vragen. Sapong heeft een vriend in Nkawkaw en die verkoopt ook schoenen. Aldaar koopt Adriaan nu sandelen voor maar 25 Cedis. Deze sandalen zijn alleen 3 maten te groot door zijn hoge wreef. Hij loopt nu als een ooievaar, bang om te vallen, omdat de sandalen nu veel langer zijn dan zijn voeten.

Om 5 uur gaan we visite lopen. Voor de patiënten en de verpleging zal het wennen zijn, dat de anders zo duidelijk aanwezig zijnde dokter Bert gevlogen is.