Dag 17. Zondag 19 februari 2012. Sight-seeing Nkawkaw en omgeving met chauffeur Paul.

19 februari 2012 - Nkawkaw, Ghana

Dag 17. Zondag 19 februari 2012. Sight-seeing Nkawkaw en omgeving met chauffeur Paul.

Het ontbijt was vanmorgen zonder de nonnen, die waren al naar de kerk.

Vandaag 2 maal visite gelopen, alle wonddrains (behalve Hawa) zijn verwijderd. We hebben nu nog 4 urethracatheters in situ.

Met chauffeur Paul zijn we rond de middag het Kwadu plateau opgereden. Door dorpjes Mpraeso en Kwadu Tafo bijna tot aan het Volta meer. Bij een mooie lavakegel hebben we foto's gemaakt en zijn we teruggereden naar radio- en televisie toren op de rif van het plateau. Vanaf die plek ben je 500 meter boven Nkawkaw. Het stadje zie je vandaar in de diepte liggen en blijkt veel groter dan gedacht, misschien wel 50.000 inwoners. Door de blauwe rook is het moeilijk het Holy Family Hospital te herkennen. Uiteindelijk lukt het ons de hele topografie van het dal te herkennen. In het centrum is een wirwar van hutten en huisjes met veel rookpluimpjes van de kokende moeders. De groene plek verraadt het 10 jaar geleden gesloten spoorwegstation.

We hebben dorst en vragen Paul of we hier iets kunnen drinken. Nu blijkt er 8 jaar geleden een prachtige uitspanning gemaakt te zijn voor de toeristen, naast de televisie masten. Keiharde muziek verraadt inderdaad achter een hekwerk een zeer slecht onderhouden café-restaurant. Buitenlanders moeten 2 Cedis betalen. De poort wordt opengedaan door een jongeman, die al weken in dezelfde kleding loopt. Een zeer recente bosbrand heeft de helft van alle barretjes in de as gelegd. Ook vanaf hier is er een prachtig uitzicht, maar toeristen komen hier nooit.

We drinken er een biertje en laten ons door Paul weer van de berg af rijden over een vreselijk slechte weg. Hij zet ons af bij het Roja Hotel. Vorige week week zaterdag hebben we hier wat gegeten met Bert erbij. Het groene water van het zwembad is nu helder geworden en ik ga meteen in het water mijn knie-oefeningen doen.

Adriaan stelt mij niet gerust als hij zegt dat hij aan de contouren van de rechter knie kan zien dat de voorste kruisband afgescheurd is. Met nog 2 biertjes en samen een fles rode wijn verdrink ik mijn verdriet. Filosoferend komen we later tot de conclusie dat wij het hier nog niet zo slecht hebben, zeker als we langs al die krotten terugwandelen naar het ziekenhuis.

We zijn aan het straatbeeld gewend geraakt. Malariamuggen zien we dansen boven een rioolsloot en Bilharzia larven moeten zich in de waterkant heerlijk voelen. Alle huisjes hebben geen glas in de ramen. Fijn gaas in de kozijnen moet de insekten buiten houden. Grote plafondventilatoren werken ook goed tegen de malariamug, want een mug houdt niet van wind. Gisteren is mijn arm door zo'n ventilotor er bijna afgehakt. Ik zag een fles heerlijke whisky op een hoge plank in een drankwinkel. Ik wilde de fles Johnnie Walker zelf pakken, maar gelukkig was de drankverkoper mij voor. Je ziet die dingen niet draaien als je naar boven kijkt. Zo zie je maar, je moet in het leven geluk hebben.

Foto’s