Dag 18. Maandag 20 februari 2012. Stroomuitval, mijn eerste prostatectomie en dokter Brobbey.

Dag 18. Maandag 20 februari 2012. Stroomuitval, mijn eerste prostatectomie en dokter Brobbey.

Vanavond hebben we weer een stroomuitval. De generator van het ziekenhuis geeft alleen elektriciteit voor de operatiekamers. Wij hebben dus met een zaklantaarn visite gelopen. Om Hawa maken we ons toch weer zorgen. Ze heeft buikpijn gekregen en de temperatuur loopt wat op. Gelukkig hebben we de wonddrain nog niet verwijderd, want die produceert nog bloederig vocht. Bij onderzoek zijn er aanwijzingen voor een infectie in de onderbuik links. Ze krijgt nog steeds cefalosporine 2 dd intraveneus gespoten. Het kan zijn dat ze daar resistent voor geworden is, want ze heeft al jaren vaak antibiotica gekregen. We zijn benieuwd naar morgenochtend en bepalen dan het verdere beleid.

Dokter Bert is terug naar Italië. De eerste operatie vanmorgen was een open prostatectomie bij een man van 81 jaar. Ik moet nu dokter Smans assisteren bij deze grote ingreep. Het is alweer 40 jaar geleden dat dat ik bij een operatie geassisteerd heb. Op zich heb ik niet zoveel met opereren. Ik ben bewust geen chirurg geworden, want als je een buik openmaakt, moet je ook maar weer zien, dat je die buik weer goed dicht krijgt.

Tijdens en na de operatie vind ik het toch wel een fantastische ervaring. Je staat er namelijk met je neus bovenop en je mag nu ook eens met je hand in de buik. Op zich blijft het voornamelijk beperkt tot uitzuigen en  assisteren bij het hechten maar toch.

Ik val bijna achterover van verbazing als Adriaan door de blaas heen met zijn vingers de rijpe prostaat uitpelt. Adriaan is verbaasd over mijn uitroepen:  "tjonge, tjonge, jonge nog aan toe, niet te geloven, tjonge tjonge, jonge nog aan toe. Nooit gedacht dat dat zo!!! Tjonge tjonge, tjonge nog aan toe!!

Adriaan haalt in één keer met in zijn rechterhand de hele prostaat naar buiten. Het is een prostaat van zeker 200 gram, vol met adenomen, die in één 1 handbeweging naar buiten komt. De verwijderde prostaat ziet eruit, als een hele grote gele zwezerik. Als je die op je bord krijgt tijdens je warme maaltijd, heb je daar een hele kluif aan aan. Het grote gat onder de blaas moet dan ook weer gehecht worden en een prostaat kan fors bloeden.

In die prostaatholte wordt daarna ook nog de balloncatheter gelegd en met 40 ml water gevuld. Dan moet de blaas weer gehecht worden. Om te kijken of de blaaswand achteraf niet lekt, spuit je via de urethracatheter 300 ml water de blaas in. Er mag dan geen water door de blaaswand naar buiten lekken.

Daarna doet Adriaan nog 2 TURP's,  zittend op de nieuw gekochte "theater chairs"

Vanmiddag samen spreekuur gedaan. De meest vreselijke pathologie komt binnen. De eerste patiënt was een man van 51 jaar met een urinecatheter. Hij werd door zijn neef uit zijn rolstoel gedragen en op de bank gelegd. In 3 maanden tijd waren zijn beide benen verlamd geworden en tegelijk ook is hij nog incontinent voor urine. De arme mensen hier verwachten van ons wonderen, maar aan zo'n neurogene  blaas kunnen wij helaas niets doen.

Dokter Brobbey komt de afgelopen 2 weken steeds vaker bij ons. Deze algemene arts met veel tropenervaring is een grote ongetrouwde man van 45 jaar, nog zwarter dan zwarte Piet. Hij heet ook Piet (Peter) en hij lacht vaak zijn prachtige witte tanden bloot. Als hij nadenkt worden de dikke lippen getuit en bollen zijn grote ogen de oogkassen uit. Als hij ons antwoord op zijn vraag begrijpt, maakt hij met zijn keel een klikkend geluid, net alsof ons antwoord dan aanslaat in zijn hersenen. Volgens mij is hij erg onder de indruk van onze kennis en hij komt steeds vaker op de urologische afdeling, als we visite lopen. Tijdens onze poli is hij vaak niet meer uit onze spreekkamer weg te slaan.