Dag 2. Donderdag 26 augustus 2021 Kasterlee-Herk de Stadt-Visé-Val Dieu-Henri Chapelle-Monschau

Dag 2. Donderdag 26 augustus 2021, Kasterlee-Herk de Stadt- Hasselt- Visé- Val Dieu- Henri Chapelle- Eupen- Monschau

163 km in 7.21 uur, 22.1 km/uur gemiddeld, 1323 hoogtemeters, zwaar bewolkt met soms wat miezerregen, 16 graden, windje in de rug

De route en navigatie door het Belgische land 

Vandaag hebben we een fantastische tocht gefietst door Belgisch Limburg, de Voerstreek, de Hoge Venen en de Eifel. Dirk heeft de route gehaald van Strava en wij hebben hem in onze Garmin fietscomputer gezet. Het is even wennen de aanwijzingen te volgen op het kleine schermpje, maar gaandeweg gaat het steeds beter. Paul is vandaag de wegkapitein van dienst en zijn kopmanschap gaat hem goed af. Alleen een wegopbreking brengt de Garmin computer in de war en dan moet Google Maps uitkomst bieden. De weg door België is prachtig geasfalteerd en gaat door veel natuurgebieden en vruchtbare gronden met veel fruitteelt. Na de Maas passage bij Visé wordt het geaccidenteerd met 6 grote klimmen, vooral de laatste klim van Eupen naar Monschau is 15 km lang. 

Voor mij was een stop bij de Abdij Val Dieu en de Amerikaanse militaire begraafplaats Henri-Chapelle het hoogtepunt. Tijdens ons jaarlijkse reünie met de Hejgers fietsgroep bezoeken we altijd Val Dieu en overdenken daar met elkaar het afgelopen jaar en de tijd die komen gaat. Ons eerste bezoek aan de Abdij was is 2003 op weg naar Santiago de Compostela. Hejger Lambert schrijft dan in het gastenboek van de kerk over onze emoties. 

Die emoties voel je ook op de begraafplaats van de duizenden gesneuvelde militairen bij Henri-Chapelle.

Door een wegopbreking in de Hoge Venen ten gevolge van de overstromingen, moest daar een kaarsrechte weg met veel hardrijdend verkeer genomen worden. Vlak voor Monschau werd de route weer opgepikt, maar daardoor moest een levensgevaarlijke gladde afdaling genomen worden.

De laatste 25 km heb ik de bus bestuurd met Sjef als route begeleider. Ik kreeg voor Eupen namelijk “zware” benen en een gelletje had geen baat. Achteraf was het een verstandige keuze de bus te nemen, want de fietsers kwamen uitgewoond aan bij onze 2 appartementen in Monschau.

Ons gerenoveerde 400 jaar oude appartementen gebouw ligt aan het riviertje de Rur en heeft een fantastisch balkon. 

Het stadje Monschau ligt in een diep dal en heeft veel witte vakwerkhuizen. Het is hier toeristisch, maar we zien niet veel buitenlanders. De verhalen in de media hebben de mensen afgeschrikt en er zijn veel annuleringen geweest. In het stadje zien we gelukkig geen schade. Volgens de hoteleigenaar waren de overstromingen niet hier, maar in het Ahrdal en richting Keulen.

We hebben allemaal een heerlijke Schnitzel Holsteiner Art gegeten bij de Nederlandse Adriana in Pub Bar Vat 60 Kneipe in de Laufenstrasse en daarna nog genoten van een gezellig afzakkertje in onze huiskamer van het logement.

Verhaal van Dirk over dag 2      Kasterlee - Monschau  163 km

Kasterlee uit, altijd lastig. Net als 2 jaar terug was de route bijna onvindbaar, gaan we links of gaan we rechts, in ieder geval gingen we verkeerd. Het was de schuld van het dikke bladerdek dat de GPS signalen deed vervormen en verwarring veroorzaakte, toch?

Het ontbijt werd tijdig bezocht, geen verslapers dus kon er ook op tijd worden vertrokken. Het kon wel, maar gebeurde niet. Laat weg dus en na 5 minuten een eerste lekke band van de dag (en naar later bleek ook de enige), kortom het eerste half uur vertraging was een feit.

Reden we twee jaar terug een halve dag naast een kanaal, dit keer moest dat helemaal anders en zo geschiede. Dat België bekend staat om zijn slechte wegen had zich ook in onze hoofden gezet en de bezorgdheid was dan ook groot, want de rittenplanner had alle ritten natuurlijk niet voorgereden. In TFC verband is dat bijna een doodzonde.

Ons verwonderend over de Belgische architectuur, waar kleine ramen en donkere muren de boventoon voeren, maar ook over de hoeveelheid vrijstaande woningen reden we de kilometers aan elkaar. De wegen waren top, veelal in de bewoonde wereld en soms ook dwars door het boerenland.

De koffie stond al klaar in Herk-de-Stad. Cees A, chauffeur van de ochtendsessie, en onze Sjef hadden alles al uitgestald en zaten lekker onder de bomen te genieten van wat komen ging. Een heerlijk bakkie uit het hotel met koek en het kontje van het bananenbrood, dat restte van gister werd onder geanimeerde conversatie genuttigd. Op naar de lunch over nog meer prachtige wegen en langs sommige zeer fraaie bouwwerken.

Pas net voor Visé veranderde het landschap een beetje, na Visé werd het een heel ander verhaal.

Nadat de kilometers waren weggetrapt kwam Haccourt in beeld na een prachtige lange afdaling welke vooraf werd gegaan door een behoorlijk lastige, deels onverwachte klim. Kortom het was begonnen, dalen en klimmen. Net Zuid-Limburg maar dan net even langer.

Aan het Albert kanaal stonden de tafels weer opgesteld en werd er zeer uitgebreid geluncht. Cees A. kon zijn fiets uit de auto halen en Cees S. de zijne er in zetten. De rollen werden dus herverdeeld. Départ klonk het uit de mond van de wegkapitein Paul Cramer die de troepen met strakke hand aanvoerde. Bij de Abdij Val Dieu werd kortstondig gestopt voor de broodnodige foto voor het verslag en wat schetst onze verbazing, we werden op z’n Noortuks aangesproken op onze dagtenues van de TFC door niemand minder dan Willem Baalbergen, van de tweedehands boekwinkel in de Schoolstraat. Hij was met vrouw en kinderen ter plekke en had al een kaarsje opgestoken. Kleine wereld niet waar. Ook werd er nog gestopt bij het Amerikaanse oorlogskerkhof Henri Chapelle, waar we als kleine jongens werden weggestuurd door een juffrouw van de beveiliging.  Je werd daar geacht niet te fietsen. Duidelijk aangegeven door een verbodsbord maar gemakshalve maar over het hoofd gezien, ja ja.   Er werd afgedropen met de staart tussen de benen. Heren, heren toch.

Het klimmen werd in de tussentijd al wel een dingetje, lange wisselden zich af met kortere. Het ging best aardig voor een stelletje oudere jongeren. Zwoegen en nog meer zwoegen, in gesprek met het asfalt, in gedachten je overmoed vervloekend om in te schrijven voor zo’n tocht, maar ook de voldoening van het op het eind toch gehaald hebben. Topper zijn, gaat niet over rozen en vraagt de nodige opofferingen.

Bij de drinkstop gaf Gert zijn pijp aan Cees S. en nam de taak van chauffeur over en kon Cees S. weer op zijn fiets springen. Voor Gert een cadeautje en voor Cees S. ook. Tot de route werd geblokkeerd door de gevolgen van de overvloedige regenval van enkele weken geleden. Het alternatief was route technisch een ongewilde doorgaande weg zonder separaat fietspad, waar de auto’s met hoge snelheid vlak langs reden. De hele weg leek één lange klim waar geen eind aankwam. Je keek omhoog en zag dan ergens lucht aansluitend aan het wegdek. De top? Hopelijk. Boven gekomen kwam er dan slechts een nieuw uitzicht, waar de lucht ergens de weg raakte etc. etc. Bij de grensovergang zonder enige controle, hoezo Corona, nog snel een foto en door naar Monschau. De entree verliep niet volgens schema en over gladde kasseien op een helling van 20% werd de diepte gezocht. De laatste kilometers waren voor de live360 app, waarmee het hotel gevonden werd.

Lekker onder een warme douche en dan snel te voet naar een door een Nederlander gerunde eetgelegenheid, meer vakantiegevoel bestaat toch niet, Schnitzels gegeten. De nazit in een van de twee woonkamers, die onze appartementen rijk zijn, duurde nog lang en was uiterst gezellig.

Morgen wordt door het weer bepaald: een fiets of een toeristen dag, we gaan het zien en houden er notulen van bij, zodat er weer een verslag kan worden opgetekend.