Dag 20, zaterdag 25 januari 2014, Marahua naar Charleston aan de Tasman Zee, 270 km

Dag 20, zaterdag 25 januari 2014, Marahua naar Charleston aan de Tasman Zee, 270 km

Vanmorgen op de racefiets Motueka verkend. Het blijkt er een welvarend stadje te zijn aan de Tasman Bay. De mensen verdienen hier hun geld met fruitteelt en toerisme, want het is de toegangspoort tot de nationale parken Abel Tasman en het nog veel grotere park Kahurangi. Je kan vanaf hier niet naar het strand, want er zijn wetlands voor de kust.

Vandaag rijden we naar het zuidwesten langs de grens van het enorme Kahurangi National Park, waarin geen geasfalteerde wegen zijn. Als je lopend aan de westkant een 80 kilometer lange trektocht langs de kust door het park maakt, moet je 450 km omrijden om je auto op te halen! Wij rijden 250 km langs de oostkant van het park door het Motueka rivierdal en later door het Buller rivierdal.

Het is bewolkt bij vertrek door een fruitteelt omgeving. Gaandeweg zien we steeds meer koeien en daarna schapen op plaatsen waar de bossen gekapt zijn. Als we een bergkammetje van 600 meter hoogte overgeklommen zijn, komen we in het veel ruigere Buller-dal. Daar breekt warempel de zon door, rijdend langs deze snelstromende rivier. We genieten van de ruige bergen, de kajakkers op de rivier en de door bloemen geel en oranje gekleurde bermen.

Westport ligt aan de Tasman Zee, hier stroomt de woeste Buller-rivier in de zee. Het stadje staat bekend om zijn regen en wind. Vandaag is het echter mooi helder en zacht, we kunnen lekker buiten lunchen in dit uitgestorven stadje. Dan rijden we 15 km verder naar het westen en stoppen bij de Cape Foulwind. Hier ligt een zeehonden kolonie te zonnebaden op de rotsen met hun in december geboren jongen. Lopend door de duinen naar de rotsen ontdekken we een Weka vogel. Deze  zeldzame niet vliegende vogel lijkt op onze bruine kip, hij laat zich gemakkelijk fotograferen.

Inmiddels is het al 5 uur, tijd om een overnachting-plaats te zoeken. Die vinden we in het goudmijn-stadje Charleston. Rond 1900 woonden daar 40.000 mensen en nu nog maar een paar.

We slapen dan ook op een rustige boeren-camping. Vodofone heeft hier geen bereik, maar de eigenaar heeft een hotspot.