Dag 22, maandag 27 januari 2014, Greymouth naar de Franz-Josef Gletsjer, 180 km

Dag 22, maandag 27 januari 2014, Greymouth naar de Franz-Josef Gletsjer, 180 km

Het weer in Nieuw Zeeland kan snel wisselen. Gisteren de hele dag stromende regen en veel wind, vanmorgen worden we wakker met een strak blauwe lucht! We doen snel de deur van de camper en de gordijnen open, want binnen is het nog klammig en koud van gisteren. Wijnie heeft vannacht onder 2 dekens geslapen, anders kon ze niet meer warm worden. Nu het licht geworden zien we dat we op een mooie Top 10 camping staan, 50 meter vanaf het strand en de zee. Op het strand kan je in het zuiden de besneeuwde toppen van de Alpen zien, daar gaan we vandaag naar toe.

In Hokitika maken we een koffie break, bezoeken een jade slijperij/annex winkel, kopen souvenirs en voor Wijnie opossum-sokken voor de koude nachten. Jade wordt en goud werd hier in Hokitika veel gedolven, vandaar de vele winkels. De opossum is een schattig buideldiertje, maar hier in Nieuw Zeeland staatsvijand nummer 1. Je ziet erg veel doodgereden opossums op de weg sinds ze in de 19e eeuw ingevoerd zijn voor het bont. Inmiddels zijn er naar schatting 90 miljoen nakomelingen en zijn veel inheemse vogels en boomsoorten bedreigd. Hier bont kopen van dat beestje is in Nieuw Zeeland geen schande.

Rond 2 uur stoppen we in Franz-Josef vlak bij de Gletsjer. Hier schijnt de zon nog, maar in de bergen is het bewolkt. Voor morgenochtend zijn de weerberichten goed, dus wordt voor morgen 9 uur een helikoptervlucht besproken over de Franz-Josef en de Fox gletsjer met een stop in de sneeuw en en-passant passeren we ook nog de Mont Cook, de hoogste berg van Nieuw Zeeland met 3754 meter. Deze helikoptervlucht heb ik cadeau gekregen bij mijn afscheid als huisarts van mijn opvolgers Simone van Sluis en Miel Keulers. Na bijna 3 jaar wachten moet het er nu toch van komen!

In afwachting voor de spannende dag van morgen gaan we hier vlakbij op een camping staan. Wijnie pakt in de zon een boek en ik mijn racefiets. Langs een snelstromende rivier in een brede bedding kom ik bij de parkeerplaats voor de auto's, waar wandelaars de laatste 5 kilometer nog omhoog moeten lopen om aan de voet van de gletsjer te komen. Door mijn nieuwe heup ben ik genoodzaakt deze laatste etappe ook per fiets te moeten nemen. Het keien-pad is door de wandelaars redelijk goed geëgaliseerd, dus dan ik ondanks de harde racebandjes bijna alles fietsen. Op enkele honderden meters van de gletsjervoet staat een hek, hier mag je niet verder want ook voor wandelaars wordt dat te gevaarlijk. Ik fotografeer een Australisch en een Engels echtpaar, zij zetten mij met de fiets op de foto. Morgen, als de wolken weg zijn, zien Wijnie en ik dat allemaal van boven.