Dag 4   zaterdag 28 augustus 2021 Monschau - Malmedy - Sankt Vitz - Enzen - Trier

Dag 4   zaterdag 28 augustus 2021.    Monschau - Malmedy - Sankt Vitz - Enzen - Trier

142 km in 6.23 uur, 21.1 km/uur gemiddeld, 1360 hoogtemeters, eerst stromende regen en daarna buien, windje in de rug, 8 tot 12 graden.

Een onverwacht weerzien in Trier

Vandaag fietsen we in het Mooijekind tenue, gesponsord door Mooijekind Fietsen uit Noordwijk. Natuurlijk gaan we in dit prachtige tenue in Monschau op de foto voor onze oude appartementengebouw aan de Rur en het Rotes Haus in het centrum van Monschau.

Piet is vandaag de wegkapitein. Cleem bestuurt de bus tot de lunch en Paul vanmiddag.

We beginnen met een steile klim om het dal van de Rur uit te komen. Boven op de bergkam gaat het regenen en we doen onze regenjasjes aan over ons mooie tenue. We fietsen wel 40 km richting St Vitz over een geasfalteerde spoorbaan voor fietsers. Een prachtig fietspad met weinig hoogteverschillen. Jammer dat we er van niet konden genieten door de regen. Het was ook erg koud, 8 graden op onze natte wielerbenen. Paul en ik rijden met blote voeten in sandalen en dan wordt het gaandeweg wel erg fris.

Na St Vitz bij de beklimming van de Prumer Berg rijdt Piet lek. Alleen Dirk en ik zijn nog bij hem, de andere mannen zijn al door. Pas bij de 3e band wissel krijgen we door dat er een klein glassplintertje onderhuids aan de binnenkant van de buitenband de oorzaak van het lek is. Inmiddels zijn we door onze binnenbanden en luchtpatronen heen. Gelukkig was de koffiestop 5 km verder en Cleem met Sjef komen met de bus terug en we drinken koffie op de Prumer Berg. Sjef trakteert op een aardbeien taart in een houten blokhut, een taart die met kleumende vingers verorberd wordt. 

Belgen uit de regio zijn paddenstoelen in het bos aan het verzamelen en kijken ons meewarig toe.  “Wat een zuinige zielige uitsloverige Hollanders in de Belgische Ardennen”, zullen ze denken.

Langs de riviertjes de Enz en de Prum zien we de schade, die de overstromingen veroorzaakt hebben. Het is niet voor te stellen dat deze vreedzame stroompjes zoveel ellende hebben kunnen geven. Alle meegenomen bomen zijn op hopen geschoven en vuilnisbakken hangen in de wilgen. Huizen langs de rivier hebben tot een meter hoogte in het rivierwater gestaan.

Mijn ellende is dat ik een 6e lekke band scoor en inmiddels geen binnenbandjes meer heb met een lang ventiel. Gelukkig kan Cees A. mijn binnenband plakken. Tijdens de buitenlunch na een heftige beklimming vervang ik in de regen mijn buitenbanden door nieuwe. Toch ben ik altijd positief gestemd: we beleven een avontuur en dat vergeten we nooit meer.

Bij aankomst in het centrum van Trier word ik voor het hotel verrast door mijn dochter Monique, haar man Hermen en de 3 kleinkinderen Judith, Hemme en Machteld. Ze zijn op de terugweg van de Cote d’ Azur naar Breda en maken een tussenstop in Trier om "opa fiets" met zijn maten te ontmoeten.

Ik ben blij verrast, maar broer Paul zat in het complot. Hij wist ervan en dat maakt het alleen maar mooier. We gaan met elkaar bieren op een terras in de binnenstad. Het gezinnetje Smalbraak moet meedoen aan de dagevaluatie van Piet: “wat ging er goed?” en “wat zou er beter kunnen?” Zelfs de 3 kleinkinderen weten een passend antwoord op de vragen te verzinnen.

Om 19 uur nemen we van elkaar afscheid. Wij gaan douchen en daarna gezellig eten in de binnenstad.

Het dagverslag van deze vermoeide dag wordt op bed nog geschreven.

Verder wil ik iedereen bedanken, ook namens mijn Team9goesVosges fietsmaten, voor de vele (soms ook anonieme) donaties van de Hartstichting.

Uw gulle giften zullen daar goed besteed gaan worden.

Verhaal van Dirk over dag 4 Team9goesVosges in Trier

Na een dag regen in Monschau waren de verwachtingen om er zonder te vertrekken. Het idee was goed, de uitvoering minder. Na een foto voor het bordes werd alras een regenjack aangetrokken en die gingen voorlopig niet uit. 

Mooie klim uit het dal, we zaten er direct goed in. Na enkele kilometers werd een lange afstand fietspad gekozen: RAVeL Ligne 48. Kom nooit meer zeggen dat er in België, want daar fietsen we weer, geen mooie fietspaden liggen. Prachtig, licht glooiend en met uitzicht over heuvels en dalen. Helaas hadden we er geen oog voor, net als de Barrage Lac du Robertville. Het schitterende uitzicht aan de ene kant over het stuwmeer en de andere kant in een ontzettend groen dal. Nul interesse want er is regen, regen en het was koud, heel koud.

Waar de weg nat is, is de kans op lekke banden groter als normaal.  Vraag maar aan Piet, hij had er 3 in 150 meter. Niets met nat te doen maar toch. 

Koffie naar voren geschoven en warempel het werd droog. Kwam dat door die overheerlijke aardbeientaart van Sjef? Zo ja, graag morgen weer. Zo niet, ook.

Nadat we Duitsland in waren gereden denk je die mooie fietspaden in België, zie je die hier natuurlijk niet. Niets was minder waar. Strava had ook hier de mooiste paden gevonden en voor ons tot een route gemaakt. Waar de paden mooi glooiend waren, werd het klimmen en dalen als ze plots ophielden.

Gert had tijdens de planning de opmerking gemaakt; bovenop stoppen en niet net voor de klim. Als je dat, als goed overwogen directief meekrijgt, houd je je hieraan. Nu zijn het altijd dezelfde die, maakt niet uit hoe lang en hoe stijl een klim is, het eerste boven is en als bijna laatste. Voor die laatste minder rust, maar als die laatste zich als een steen naar beneden gooien, hebben de eersten daar weer het nakijken.

Na de chauffeurs wissel van Cleem, lekker droog overgekomen en Paul, lekker nat de bus in, was er nog maar 35 km te rijden. 

De mooie fietspaden waren verleden tijd en de gaten en kuilen in het asfalt, maakte het dalen vooral lastig. Samen met de natte weg maakte dit de daling gevaarlijk en werd er voor zekerheid gekozen en ging het tempo naar beneden. De route op het eind ook want Trier ligt aan de Moezel en daar was een hotel geboekt.

Als verrassing was Gert’s dochter Monique met man en kinderen op de terugreis van vakantie naar het hotel gekomen om even gedag te zeggen. Broer Paul zat in het complot en oogstte daar bonuspunten mee. 

We gaan naar het huis van Monique en Hermen in Haut du Them. Leuk dus om hen alvast te kunnen bedanken voor de geboden gastvrijheid.

Na een gezamenlijk terrasbezoek, douchen en hopelijk eten gaan we te bed om morgen weer fris en fruitig een nieuw avontuur te beginnen naar Pont-a-Mousson. 

We gaan het Bis Moin dan weer veranderen in A Demain.