Dag 5, zondag 29 augustus 2021 Trier - Luxembourg - Thionville - Metz - Pont à Moisson

Dag 5, zondag 29 augustus 2021 Trier - Luxembourg - Thionville - Metz - Pont à Moisson

152 km in 6.42 uur, 22.7 km/uur gemiddeld, 806 hoogtemeters, zwaar bewolkt met soms wat miezerregen, 15 graden, windje in de rug

We hebben 150 km de Moezel gevolgd, richting de oorsprong van de rivier in de Vogezen in Frankrijk

Na een verkwikkende nachtrust zijn we om 8 uur naar het ontbijt gegaan. Iedereen in het hotel draagt een mondkapje. Pas tijdens het eten worden de lapjes afgedaan, want anders is het moeilijk happen. De ontbijttafel is erg royaal gevuld en we krijgen ook koffie in de thermoskan mee voor onderweg.

Tot de lunch zal ik de bus besturen met Sjef als navigator en Cees Z. is de wegkapitein van de fietsers. Vanmiddag bestuurt Piet de bus. Vandaag fietsen we in het tenue van CiEP, in 2019 gesponsord door Gery, de zus van Piet.

In de stad Luxemburg stopt de route in het centrum ineens voor een muur. Bij nadere inspectie blijkt die muur de ingang te zijn van een glazen lift Pfaffenthal. Deze lift brengt de fietsers 71 meter hoger met een panoramisch uitzicht over de Alzette vallei. Om de stad Luxemburg te bereiken hebben de fietsers hiervoor al 2 andere valleien overwonnen, dus de meeste hoogtemeters zijn al gemaakt voor de koffiestop 5 km ten zuiden van de stad Luxemburg.

In Luxembourg gaan we natuurlijk ook diesel tanken in Bettembourg. Gelukkig doen we daar in de winkel bij de benzinepomp ook onze boodschappen voor de lunch, want de supermarkten sluiten hier om 13 uur op zondag. 

De rivier de Moezel pikken we weer op bij de stad Thionville, waar een grote kerncentrale het water uit de rivier gebruikt voor de koeling. Vanaf Thionville wordt een Moezel links of rechts gevolgd. 

Cees S. , als man met een militaire achtergrond, wijst de mannen bij Thionville op witte kilometerpalen. Dat zijn de Voice de la Liberté en zijn een blijvende herinnering aan de bevrijding van Europa in 1944. Ze markeren de route van de invasiekust in Normandië naar Bastogne.

Bij kilometer 100 gebruiken we een lunch bij de brug over de rivier langs het water in Uckange.

Gert en Piet wisselen hier van zit achter het stuur en nu wordt er door de fietsers flink tempo gemaakt. 

De lucht is dreigend grijs en de vraag is of we het droog houden. We gaan echter zo snel dat de cola stop vlakbij de stad Metz gemist wordt en dat is achteraf maar goed ook, want we worden steeds natter van de miezerregen.

Om 17.30 uur komen we in de Abbaye des Prémontres. We slapen vannacht in dit klooster uit 1705 met een bijzonder mooie architectuur.

Tijdens de evaluatie met veel bier en chips op de kamer bij Cees A. Paul en Gert wordt uitgebreid gediscussieerd over het fietsen in de groep met een wegkapitein. Wij denken dat we het goed doen, maar het kan altijd beter. 

Gelukkig zijn we weer heel en gezond in de volgende overnachtingsplaats aangekomen. 

We genieten van een heerlijk diner in Le Petit Gourmondin met veel gezond voedsel en een groot dessert toe. Verbazend dat er in dit kleine dorpje zoveel restaurants zijn. Gelukkig hadden we een tafel besproken, want het restaurant was tjokvol.

Morgen wacht ons een erg lange etappe van wel 170 km met veel hoogtemeters naar Haut du Them. Daarom willen we morgen extra vroeg ontbijten, maar bij sommige fietsers geeft dat protesten, want het is nu al laat en ik wil mijn dagverslag nog schrijven.

Verhaal van Dirk over dag 5  Trier - Pont á Moisson   152 km

Ik begin maar met het eind: we zijn weer aangekomen waar we heen wilden. Het hoe zal ik proberen te beschrijven. Ontbijt was om 8 uur, maar toen ik om 10 voor 8 beneden kwam zat iedereen al aan tafel. Kortom ze hadden er zin in of ze waren bang om weer laat aan te komen en het biertje voor het douchen te moeten missen.

De fietsen hebben alle dagen nog geen poetsdoekje gezien en zoiets laat natuurlijk zijn sporen achter. Kettingen piepen, remmen lopen steeds vaker aan en de fietsen zien er niet uit. Geen reden om er niet op te stappen en zo geschiede het dat er om 9:00 uur precies vertrokken werd. Gert reed de bus en Sjef navigeerde naar alle stopplaatsen.

Cees v. Z.  was bevorderd van lichtmatroos tot wegkapitein en nam rigoureus te kop om die in de loop van de dag nog maar sporadisch af te geven. Zijn leiderschap was kort en bondig samen te vatten als: streng maar rechtvaardig.

We vertrokken aan de Mosel en kwamen aan aan de Moselle. Tegenstrooms paste wonderwel bij ons tegendraads gedrag. We hebben het water veel gezien en zijn er ontelbare malen overgereden.

De routes, met dank aan de heren/dames van Strava waren vol plezierige verrassingen. Gelukkig was er voldoende elektronische ondersteuning van de firma Garmin om de routes te kunnen volgen. Een heel verschil met voorgaande tochten toen er nog met papieren kaarten werd gewerkt (we kwamen er ook mee op bestemming) of toen er diverse merken ons diverse kanten op stuurde.

Een grote verrassing kwam tot ons toen we na een lange afdaling Luxembourg stad in schoten en de route ons een doodlopende straat in stuurde. De route gaf echter aan dat we aan het einde rechts af moesten. ????? Wat bleek, aan het einde van het straatje was een lift die ons van de kelder van Luxembourg naar het niveau van de autoweg bracht, minimaal 50 meter hoger. Heel wat anders als een slechte lange klim over kasseien toch. Boven waren we echter nog helemaal in de ban van de lift zodat we eerst gingen rijden voor we wisten in welke richting. De route was uit het oog verloren en de elektronica bracht ons er wel op terug maar wel na het korte uitstapje naar de burcht waar we natuurlijk voor het fotoalbum nog de nodige prentjes wilden maken. Zo jammer en je gaat er ook niet meer voor terug.

De bus werd voor de koffie aangetroffen aan de golfplaats maar moest middels live360 gevonden worden want was van de geplande plek verbannen. De weer goden waren ons dusdanig goed gezind dat zelfs de mouwtjes uitgingen toen er weer voor deels 2 van de etappe vertrokken werd.

Het klimmen was na Luxembourg wel gedaan en snel werd de grens naar Frankrijk bereikt. Coronatijd en controles, je zou denken die heren staan uren in de rij om het land uit en weer in te mogen. Niets van waar. Tot nu toe nergens iets of iemand gezien en we gaan er ook niet op staan wachten.

In Frankrijk kwam als snel de Mosel en de nodige verbonden kanalen in zicht. Water betekent bruggen, want je moet immers altijd aan de overkant zijn. Wij dus ook en plots moesten we via een trap omhoog en na de brug via een hazenpaadje weer naar beneden. Ook dat is Strava.

Tijdens de lunch werd van chauffeur gewisseld en Gert kon zijn fietskloffie aan en Piet het zijne uittrekken. Piet mocht op aanwijzingen van Sjef de rotzooi opruimen en de bus inladen. Samen zouden ze op weg zijn naar de volgende stop.

Hier stonden ze lang, eigenlijk te lang te wachten, want de heren renners waren met gezwinde spoed aan hen voorbij geraasd en kwamen hier eerst 6 km verder achter. Terug of door? In goed overleg werd besloten dat Piet en Sjef maar direct door zouden rijden naar de eindbestemming, wat inhield dat de inwendige mens te kort werd gedaan. Dat het stiekem ook nog was gaan spetteren was reden genoeg het tempo nog eens flink op te voeren. Cees v. Z. hield echter wel in de gaten dat niemand er van af werd gereden. Met nog 5 km te gaan konden de jasjes uit om de CiEP dag bij aankomst te kunnen vieren. Jammer dat de hoffotograaf het moment van aankomst door het sjouwen met tassen miste, zodat er ook deze keer geen actiefoto’s van zijn.

Het minieme fotomateriaal zonder Luxembourg en aankomst zal wel aangevuld worden met een foto van een paal die de route de la Liberté, de route die het bevrijdingsleger in 1945 heeft afgelegd en een foto van een lift die 50 meter omhoog gaat. Je moet wat niet waar.

Morgen wordt de dag van aankomst in Haut du Them, een lange dag met de meeste hoogtemeters. Nu snel naar bed en morgen vroeg weer op. We gaan de Vogezen bevechten. En de winnaar is ……

A demain.