Dag 6. Vrijdag 6 september 2019, Strasbourg - Marckolsheim - Neuenburg am Rhein - Basel

Dag 6. Vrijdag 6 september 2019, Strasbourg - Marckolsheim - Neuenburg am Rhein - Basel

159 km in 7 uur en 1 minuut, 22.7 km/uur gemiddeld, 407 hoogtemeters, waterig zonnetje, 18 graden, windje in de rug.

“ Een dag van een veilige verantwoorde beslissing“

Gisteravond tijdens het diner en vanmorgen met het ontbijt is uitgebreid gediscussieerd over de route voor vandaag. Piet en Dirk hebben zich in de voorbereiding uitgebreid ingezet om mooie routes te maken. Piet heeft zich vooral op dag 6 erg verheugd op een route door het Zwarte Woud langs de Wein Straße. In het verleden is hij daar met zijn ouders op vakantie geweest. We hebben echter een hotel besproken net voorbij Basel, in Pratteln Zwitserland. Met Google Maps is de kortste route van Strasbourg naar het hotel 144 km en 76 hoogtemeters. In het routeboek staan voor vandaag door het Zwarte Woud over de Wein Straße 160 km en 1100 hoogtemeters. In de praktijk zijn onze fietsafstanden altijd groter en de hoogtemeters meer. Elke avond zijn we pas om 18 uur in het hotel aangekomen en later aankomen is niet fijn.

Cleem is op het vlakke goed, maar bergop heeft hij zware benen. De oorzaak zijn de beta-Blokkers d,ie hij slikt voor zijn hartritme. Zijn maximale hartslag is nu 120 bij forse inspanning. Mijn mening in de discussie was dat het klimmen voor Cleem’s hart niet gevaarlijk is, maar door zijn hartmedicatie hij momenteel geen topprestaties kan leveren. Met de geplande lange route van minimaal 160 km met veel hoogtemeters voor vandaag gaat het met Cleem niet lukken.vGaan we het toch proberen, dan zal Cleem bij het klimmen in de bus moeten, want anders gaan we het niet halen. Cleem wil dat wel doen, maar met de kortste route is dat niet nodig.

Tijdens het ontbijt wordt besloten om te kiezen voor de kortste route met de minste hoogtemeters. Ik word voor vandaag de wegkapitein met Google Maps als navigatie. Voor Piet is dit een bittere pil en tot de koffie is hij niet goed gestemd. De komende 2 dagen gaan we wel de geplande routes fietsen, we kunnen trouwens ook niet anders. Ik zal Cleem goed bewaken en hij gaat in de bus met Sjef, als het niet gaat. We gaan voor een veilige verantwoorde tocht met krasse knarren van rond de 70 (op Paul na)

Vanavond zijn we gezond en wel om 17.55 uur in het hotel aangekomen. Cleem had een goede dag in zijn Zwitserse trui. Wel zat alles mee: gunstige wind, geen regen en in de ochtend een makkelijke route van 70 km langs het Rhône - Rijn kanaal.

Na de koffie zijn we weer Duitsland binnen gereden. Helaas bleek de route aan de oostkant van de Rijn een slecht wegdek te hebben. Met veel gemanoeuvreer is het toch gelukt een redelijke route te vinden, maar bij Basel werd het toch lastig. Ook het rijden door de stad Strasbourg en Basel is met een groep van 7 fietsers niet makkelijk. Veiligheid staat voorop en goede zorg voor elkaar. Morgen is weer droog weer voorspeld en Cees van Zuijlen mag de rode trui dragen.

Verhaal van Dirk. 

Verandering van spijs doet eten en zo werd dag 6 van onze tocht naar Haute Nendaz gewijzigd om krachten te sparen voor het "echte" werk van de 2 Zwitserse dagen, die voor zaterdag en zondag geprogrammeerd zijn. De kortste weg werd door Google Maps gevonden en Gert zou er zich van kwijten de aanwijzingen tijdig door te geven aan de rest, zodat we fris en fruitig op een redelijk vroeg tijdstip in Prattern zullen aankomen. Er werd al gedroomd van een kleine siësta voor het avondeten. Voordat het echter zover was moest er vroeg worden vertrokken en dientengevolge vroeg ontbeten. De eerste vertraging deed zich voor toen de vlag van vertrek naar beneden ging en Dirk was vergeten zijn schoenen te verwisselen voor zijn fietsschoenen. Sjef moest uit een zeer grote Super U worden gehaald om de bus te openen, dus dat duurde wel even.

De eerste hobbel die genomen moest worden was Strasbourg, een stad met veel fietsers, vele op een speed e-bike, maar met een zeer slecht georganiseerde infrastructuur. We moesten vrezen voor ons leven in de ochtendspits maar gelukkig konden we, na een fotomomentje op een bruggetje, een uitgaande weg vinden die ons naar het Canal Rhone au Rin bracht. Dit kanaal, zeg maar van de breedte van de Leidse Vaart, had naast zich een op sommige plekken mooi fietspad en op andere plekken een zand/steengruis pad en we hebben het slechts zo'n 75 km gevolgd. Cees v Z leefde zich in het begin uit, Cees kende de weg hier op zijn duimpje, maar werd vervolgens door Piet naar achter verwezen, want ook Piet wilde even los.

Gert had hier een makkie, want hoefde eens per 10 km iets te zeggen en dat was telkens: rechtdoor. Een hoogtepunt was het oversteken van de river Ill bij Krafft, want de weg langs het water was best mooi maar na er een half naar gekeken te hebben, weet je het wel en na twee en een half uur ben je echt aan koffie toe welke op ons stond te wachten bij Marckolsheim. Na de koffie weer dat pad op maar nu voor korte duur, want bij Breisach werd de Rijn overgestoken. Langs de Rijn eerst een prachtig pad en daarna weer steengruis en keien. Dan maar weg bij de rivier en binnenwegen gezocht maar op de Landesstraßen zijn veelal geen fietsstroken en echt op je gemak rijden doe je daar ook niet. Weer de fietspaden op  met vaak gruis en stenen. Met dit draaien en keren en opnieuw zoeken gaat veel tijd verloren en Sjef stond dan ook al tijden met de lunch in de aanslag in Neuenburg am Rhein. Daar er vanaf hier nog zo'n 35-40 km moest worden afgelegd werd Sjef naar Weil am Rhein, 10 km voor de finish, gestuurd om daar am Zoo een plek te vinden. Vijf kwartier moest voldoende zijn om er te komen. Nou dat werd behoorlijk meer.

Gert werd gestoord van Google Maps, die hem telkens naar de Rheinufer stuurde waar we niet wilden fietsen, vanwege de slechte ondergrond. Door een keer verkeerd te rijden, stonden we wel plotseling op de "Alte Weinstrasse". Natuurlijk goed voor een fotomomentje, een historische plek voor de familie Groen. Toen we ook nog in rondjes werden gestuurd door één van de vele Baustelles, kwam de hulp van een lokale fietser goed van pas. Hij voerde ons langs verschillende hindernissen en toen we dachten dat we het wisten lieten we hem achter. Tot het volgende onduidelijke knooppunt waar de goede man, die ons achterop kwam, wederom de goede richting aangaf.

Weil am Rhein werd gevonden en Sjef uit zijn schoonheidsslaapje wakker gemaakt, de 5 kwartier waren bijna 3 uur geworden. Sjef was het bij de Zoo, waar hij de zoekgeraakte blauwe schijf niet kon vinden, behoorlijk zat geworden. Na een drankje konden we weer verder met de laatste uitdaging: Basel. Het was rond 5 uur, druk en weer hadden we moeite de juiste weg te vinden. Met de finish in zicht werd voor de laatste keer een keienpad betreden. Dit liep echter dood met het hotel op slechts 75 meter afstand. Gert zette dus nog een keer aan, om op gevoel het juiste pad te kiezen en om 6 uur werden we weer verenigd met Sjef en de bus met verkoelingen. Gert heeft aangegeven zich voorlopig niet meer met de route te willen bemoeien. Dag 6 was een zeer inspannende dag en hij wil ook nog graag iets van de omgeving zien. Dat hij ons in zijn eentje van Strasbourg naar Pratteln heeft gevoerd was wel een huzaren stuk, maar is uiteindelijk toch gelukt en hebben we weer zo'n 160 km gereden. De totaaltellers staan nu op; afstand 962 km, waarvan 445 km langs de Rijn. We gaan de rivier verlaten en morgen gaan we de bergen is en door de 1000 km om in Mülenen neer te strijken.

Een drankje om de nabeschouwing vlot te trekken, snel douchen en op naar het diner. Daar moest ook nog wel voor gezocht  worden, maar op 1 kilometer afstand vonden we een zeer modern Turks restaurant. Lekker gegeten en nu op tijd (?) naar bed, want verder is er op het industrieterrein waar ons Ibis Budget hotel is gelegen, geen fluit te doen. Morgen trekken we vanaf 8:30 uur verder Zwitserland in. Droeg Cleem de Spartacus trui vandaag met verve, de commissie heeft in al haar wijsheid besloten dat morgen Cees v Z. als oeuvre prijs de trui draagt. Hij hoopt dat het hem vleugels geeft, als er geklommen moet worden. We gaan het meemaken.