Dag 7.  Vrijdag 8 september 2017. Les Forges - Cognac - Jonzac

Dag 7.  Vrijdag 8 september 2017. Les Forges - Cognac - Jonzac

149.7 km in 7 uur en 5 minuten, gemiddeld 21,1 km/h,  1101 hoogtemeters, stevige tegenwind.

Na heerlijk geslapen te hebben bij Gerard en Annemarie en haar zus en zwager moest de bus worden herpakt, want de fietsen van Gert en Paul moeten nu ook in de bus worden geplaatst. Zij gaan met de TGV en de Thalys naar huis. Cees, de man met het ruimtelijk inzicht, al voor het voortreffelijke ontbijt, was er druk mee.

Na afscheid genomen te hebben van Gert en Paul en van Annemarie en Gerard en de fietsen werden gepakt bleek Cees (Michelin) een lekke achterband te hebben en moest er eerst worden gewerkt. Eerst bij de tweede poging lukte dit, een vertraging die de rest van de dag niet meer werd goed gemaakt. Deze klus geklaard hebbende was het dan zover, ware het niet dat Cleem gevraagd werd nog even naar huis te bellen. Zodoende bereikte hem het droeve bericht dat zijn broer Wijnand was overleden. De uitbundige stemming veranderde en er werd stil gestaan bij hoe nu verder. In goed overleg met het thuisfront besloot Cleem de tocht voort te zetten en kon de rit worden begonnen.

Ook in Frankrijk wordt er aan de weg getimmerd en hierdoor moest van de route worden afgeweken. Dat had weer consequenties voor de volgwagen en voor de papieren route van Cees (Michelin), want er wordt gereden over wegen met onbekende wegnummers en langs plaatsten die niet op Cees lijst stonden, kortom hij was nu echt met vakantie.

Helaas voor diezelfde Cees werd hij deze dag gekweld door nog veel meer bandenpech. Samen met de vele klimmen, waarvan enkele “echte”, ging veel tijd verloren. Dit opgeteld met de harde tegenwind glipte de uren door de vingers en werd een relatief korte etappe pas laat afgesloten.

Natuurlijk werd er weer op een idyllische plek (een prachtig doorkijkje op een frans riviertje) koffie gedronken en 50 km verder op een dorpspleintje van Nere geluncht. Hier moest vanwege de regen de boel opgebroken worden om 100 meter verder onder een overkapping verder te lunchen. Na de boel opgeruimd te hebben werden de fietsen weer bestegen om richting Jonzac te rijden. Het was ondertussen al wel 3 uur en er was nog de halve route te doen. In de tussentijd reden we langs een bordje “Salles 3 km”. Het bleef een onvervulde wens, want het was niet ‘ons’ Salles (er zijn ca. 25 Salles in Frankrijk).

Piet deed zijn best om de stemming erin te houden en na Cognac, goed voor een fotomoment; “Vieux Cognac” moest echt worden vastgelegd. Hij snelde bij de pauze voor het terminale biertje, 25 km voor aankomst, een bakkertje binnen om de inwendige mens te sterken. Deze geste werd warm ontvangen en de zak met Cocquille was snel leeg. Verder ging het weer en de klimmen werden er niet minder om. Cleem fietste omhoog als had hij nooit anders gedaan, Cees (Michelin) was met het grote lijf zeer goed op dreef, Piet dacht niet aan zijn knie en denderde voort. Het was vooral Cees van Z., die de hele dag achterin aan het elastiek had gehangen, die op de allerlaatste klim les gaf. Hij denderde de helling af en was op de klim door niemand bij te houden, om vervolgens als eerste ter plaatse bij Hotel de l’Ecu om iets over 19.00 uur.

De rit werd nog snel op de stoepen van het hotel afgesloten met een welkomst drankje uit de eigen bus (ons bent zuinig) Vervolgens werden de kamers opgezocht om snel te douchen, alvorens voor het diner aan te zitten.

Morgen staat de laatste etappe op het programma te weten naar Salles. IJs en weder dienende wordt Bordeaux aangedaan en voor de eerste keer “buiten de deur” geluncht. Regen zou nog roet in het eten kunnen gooien (dat eten we dan niet), dan gaan we direct door naar eindpunt Salles. U hoort van ons. à demain.