Dag 8. Zaterdag  9 september 2017,  Jonzac - Bordeaux - Salles

Dag 8. Zaterdag  9 september 2017,  Jonzac - Bordeaux - Salles

150,7 km in 7 uur en 5 minuten, gemiddeld 21.3 km/uur, 1030 hoogtemeters, af en toe een flinke regenbui met veel tegenwind.

De nazit duurde even en de kelen wilden eigenlijk nog wel gesmeerd worden, maar de hoteldirectie was al vertrokken en de eigen voorraad stond op een niet toegankelijk parkeerterrein. Cees S. deed nog een ultieme poging de volgwagen te bereiken maar gaf het na 3 kwartier op. Dan maar te bed.

's Morgens een typisch frans ontbijt, zonder vleeswaren en kaas. Navraag of dit nog kwam leverde Cees S. een narrig "non" op. Piet sprak dezelfde dame even later aan voor het nemen van de ontbijtgroepsfoto. Hij bleek door Sjef's charmes aangestoken, want ze deed het graag voor hem. Het moest dus gebeuren op een croissant en een stukje stokbrood.

De laatste rit had als hoofddoel de Esplanade des Quinconces, het grootste plein van Bordeaux, dat omringd is met bomen en opgesierd met beelden van Montaigne en Montesquieu gemaakt door Dominic Maggesi en het Monument aux Girondins. De grote vraag was echter of we droog over zouden komen. ’s Nachts was het gelukkig behoorlijk te keer gegaan, dus dat kon niet meer vallen. Gerust waren we er niet op ondanks dat bij het vertrek het wolkendek wel dicht was, maar niet dreigend. On y va.

Het duurde niet lang of de eerste spetters kwamen naar beneden, maar verdwenen voordat er 'schade' was aangericht en de CiEP shirts waren snel gedroogd door de, alweer, tegenwind. Dit concept was blijkbaar voor herhaling vatbaar, je begint er na 3x aan te wennen. Cleem was het zat en trok een windblocker onder zijn shirt, want Piet stond er op dat het merk CiEP volop exposure kreeg en aldus geschiedde. Bij de koffiestop stond de bus nog niet klaar, Sjef was voor de eerste keer verkeerd gereden en zo stond de rest te wachten (en weer te schuilen) tot hij weer 'en route' was. Verder ging het, want in Bordeaux zou de lunch worden gebruikt. Door een foutje van de Mio route planner stonden we plotseling aan de Dordogne, goed voor een fotomoment op aanvraag van Dirk. Helaas moesten we er ook nog overheen en op de brug had de wind vrij spel.

De weg zoekend kwamen we bij een spoorviaduct en plotseling kwam het met bakken naar beneden, alsof alle engelen verantwoordelijk voor zuidwest Frankrijk zeer geëmotioneerd waren van het aanschouwen van zoveel sportief geweld. Onder het viaduct hebben we een kwartier deze hulde in ontvangst genomen. Verder ging het, op zoek naar de Garonne die ook nog moest worden overgestoken. Keuze genoeg want bruggen te over en ook die van ons was er niet een te ver.

Telefonisch contact leerde dat waar er grote zorgen waren over de volgauto dit geheel ten onrechte was, want Sjef had ondanks files, wegopbrekingen en alle andere stadse problemen het doel al bereikt. Toen de fietsers het plein bereikten en een fotomomentje inlastten, was Sjef bezig een plek te regelen voor de lunch, na eerst op zijn telefoon de finish van de Vuelta bekeken te hebben.

Om 14 uur kwamen we aan bij het lunchadres, daar bleek dat er niet bediend wordt op het terras, wel is er over 10 minuten plaats binnen. Toen we om 14.10 uur naar binnen mochten, bleek dat de keuken na 14 uur gesloten te zijn. Kortom geen lunch!!!  Goede raad was duur, maar het nabij gelegen Dog & Duck, een Engelse pub met 16 TV’s, waarop 16 verschillende sportwedstrijden te zien waren, kon ons nog een plat van brood , kaas en worst aanbieden.

Na een foto met de vlag “Noordwijk European City of Sport 2017” in het centrum van Bordeaux zat de officiële tocht er op. Er was echter nog een verlenging aan de rit toegevoegd, dat was de rit naar Salles. Hier zijn Cleem, Sjef, Piet, Cees v. Z. en Dirk door Cees S en zijn vrouw Mijke uitgenodigd om na afloop van onze fietstocht nog enkele dagen bij te komen van de ontberingen, voordat de thuisreis naar Noordwijk per auto en vliegtuig wordt aanvaard. De extra kilometers zorgden er voor dat de 1.300 km werd overschreden. De hoogtemeters moeten nog worden opgeteld, echter de zak-Japanner is zoek en voor uit het hoofd rekenen zijn het er teveel.

Dinsdagavond wordt teruggevlogen naar Amsterdam en woensdag wordt de bus met fietsen teruggereden naar Noordwijk. Het zit er op, morgen volgt nog een “samenvatting” van de hele week. Voor de laatste keer: a demain.