Dag 3. Maandag 4 september 2017  Maubeuge - Etreux - La Fère- Coucy-le-Chateau - Villers-Cotterêts

Dag 3. Maandag 4 september 2017  Maubeuge - Etreux - La Fère- Coucy-le-Chateau - Villers-Cotterêts

168 km in 7 uur en 10 min, 23.5 km/min, 1440 hoogtemeters, zwaar bewolkt, soms miezerregen en matige wind op kop, 19 graden.

" de blauwe trein raast naar het zuiden"

Vanmorgen zijn we opgeschrikt door het bericht dat Arie, de grote Stip, opgenomen is in het LUMC met ritmestoornissen, terwijl hij ons zaterdag nog naar Rotterdam weggebracht heeft. Gelukkig is het laatste bericht dat hij alweer gezond thuis is.

Gisteren hebben we weer geëvalueerd en alles lossen we de komende week op met de vraag: “Heb je een klacht?" "Is het een wens?" of "Is het een verlangen?”

Cees Spruijt is vandaag de kopman en hij heeft niet 1 keer fout gereden. Hij gebruikt alleen maar plaatsnamen en D-wegen nummers op zijn fietstas, verder doet hij het met zijn geheugen. De route was gevarieerd door uitgestorven dorpjes en gelukkig niet teveel ééntonige graanvelden in de grote graanschuur van Noord Frankrijk. Alleen na een lange klim, waarbij we dachten boven de boomgrens te zijn gekomen, bleken er groene weiden te zijn.

Mijn hoogtepunt was de stop bij Coucy-le-Chateau, een kasteel uit de 10e eeuw van de aartsbisschop van Reims, we fietsen door de poort de burcht binnen.

Inmiddels zijn we al ten oosten van Parijs aangekomen en liggen precies op schema.

Vanavond eten we provinciaals in het restaurant van het hotel.

Morgen gaan Paul en Piet voor ons koken, Sjef doet de boodschappen.

Verslag van Dirk

De etappe door België heeft zijn sporen nagelaten. Met behoorlijk verzuurde benen stonden de heren om half acht klaar voor het buffet, waren de tassen gepakt en werden nog snel de fietsen lichtelijk verzorgd (alleen door Dirk). De nacht was rustig verlopen en er was mede hierdoor lekker geslapen. Nadat de koffiemachine onder stroom was gezet, kon de aanval op het voor Hollanders nogal karige ontbijtbuffet beginnen. Er was wel voldoende en de koffiemachine werd op het eind geplunderd om de twee thermoskannen te vullen voor de koffiebreak deze morgen.

Bijna stipt om half negen was het de aangewezen verantwoordelijke voor de route vandaag, Michelin Cees Spruijt, die de aftrap verzorgde. Chauffeur Sjef was goed geïnstrueerd om de koffiestop na 50 km te organiseren.

Bij Etreux vonden de renners Sjef op een aardige plek (afhankelijk van welke kant je op keek). Helemaal volgens plan liep het nog niet, want de stoelen stonden nog niet klaar. De weg hierheen was over wat grotere doorgaande wegen, waar goed geritst werd om problemen te voorkomen.

Op weg naar de lunch werd het beter over de kleinere D-wegen, maar helaas begon het glooiende terrein wat hogere pieken en diepere dalen te vertonen. De verworven voorsprong op het tijdschema liep dan ook alras terug.

In La Fère stond Sjef op de parkeerplaats van een oude kazerne, die als gevangenis werd gebruikt met de tafels gedekt en de stoelen aangeschoven. Een wonder, want voor het zelfde geld hadden ze hem opgepakt en ingesloten voor wild kamperen. Gert was zo vriendelijk een boom te snoeien voor een bloemetje op tafel. Gezellig.

Na de lunch ging het grotendeels over landelijke wegen als een streep naar de eindbestemming, terugkijkend op Strava bleek er op het eind een aardig lusje gemaakt te zijn, overigens wel volgens de geplande route. Het “klimmen” leek steeds makkelijker te gaan, oefening baart kunst niet waar, en het dalen werd telkens als een welkome traktatie gezien. Steeds sneller ging het naar beneden zonder dat de veiligheid vergeten werd. Paul klom hoe later op de dag hoe gemakkelijker op een echt Froomey verzetje. Cees  van Z. deed het op precies tegenovergestelde wijze, zwaar en met de knieën naar buiten, op Engelse wijze (nogal links) maar in een moordend tempo.

Cleem nam in het laatste kwart veel van het kopwerk op zich, wat hij in de laatste kilometers een beetje moest bekopen. Twee dextrootjes deden wonderen en in vliegende vaart werd het hotel bereikt in Villers-Cotterets. Parijs ligt aan onze voeten en gaan we morgen ronden. Morgen staat overigens te boek als een relatieve rustdag, omdat er slechts 134 km af te leggen zijn. A demain.