Dag 10. Vrijdag 3 september 2021 Haut du Them - Le Thillot - Urbes - Mulhouse - Basel

Dag 10. Vrijdag 3 september 2021       Haut du Them - Le Thillot - Urbes - Mulhouse - Basel

110 km in 5.01 uur, 21.9 km/uur gemiddeld, 624 hoogtemeters, zonnig, 25 graden en alleen rijwind

Goed aangekomen in Basel, onze sponsor-fietstocht Team9goesVosges zit erop

Gisteren na een uitstekend diner in de avondzon buiten op het terras, hebben we nog gezellig nagetafeld bij de brandende open haard in de woonkamer. Daarbij hebben we de Abbaye des Premontres bieren soldaat gemaakt. 

Vanmorgen om 6.30 uur is iedereen al in de weer. We willen het huis van Hermen en Monique goed achterlaten, de komende 2 maanden wordt er geen bezoek meer verwacht. Alle tuinmaterialen worden binnengebracht en de luiken gesloten. Na het ontbijt wordt de volgbus gevuld met onze bagage en als laatste controleer ik het huis nog een keer en zoek ook naar achtergebleven spullen. 

Zijn alle lichten uit? Zijn alle ramen dicht en de luiken gesloten? Is de waterpomp uitgezet? Het spannendste is het alarm, want daar hadden we grote problemen mee bij aankomst. Gelukkig werkt de code en kan ik het huis om 8.30 uur verlaten.

Cleem is vandaag de wegkapitein en Cees Z. bestuurt de bus met Sjef als navigator. We fietsen weer in het gesponsorde Mooijekind tenue.

De afdaling is erg fris en we komen pas op temperatuur in de beklimming van de Col des Croix. Daarna volgt de Col de Bussang, waar de koffiestop gepland is, precies op de "Sources de la Moselle", het begin van de rivier de Moezel. Over de top ontspringt de rivier de Thur, die afvloeit naar de Rijn, we zijn nu in de Elzas aangekomen. We zien nu ook wijnranken staan tegen de flanken van de bergen.

In de afdaling richting Mulhouse bedenk ik, hoe bijzonder het is dat alles tot op heden zo soepel ging zonder valpartijen. Maar in het dorpje Moosch moeten wij fietsers ploteling op het trottoir rijden.  Er vliegen er 3 Mirages over het dal met een donderend lawaai en geweld. Door het lawaai let ik even niet op en dan stopt de stoep ineens met een hoge trottoirband. Ik schuur met mijn voorwiel langs de trottoirband en raak uit balans. Wonderwel val ik op mijn ijzersterke heup met zijn titaniumkop en breek gelukkig niets. Behalve een schaafwond op de rechter knie en elleboog, zitten er ook nog wat krassen op de hoge velgen van mijn DT Swiss wielen. Verder is mijn lichaam en de fiets gelukkig niet beschadigd, maar mijn zelfvertrouwen heeft wel een forse deuk opgelopen. 

Achteraf bedenk ik dat het erg gevaarlijk is om met onze racefietsen, als groep over een “voetgangers” trottoir te rijden. Er zijn te veel obstakels op zo’n trottoir, zoals lantarenpalen, bushokjes, wandelaars en parkeerplaatsen voor auto’s. De stoepranden zijn hier bovendien ook nog ontzettend hoog. Gelukkig is er niets ernstigs gebeurd, maar de schrik zit er wel in. 

De lunch is voor Mulhouse en de cola stop langs het Rhone-Rijn kanaal.

Om 15 uur zijn we al bij het AirPort Hotel en we kunnen uitgebreid evalueren met heerlijk bier bij de entree van hotel. We doen allemaal ons zegje, maar zijn emotioneel als Sjef het woord krijgt. Hij heeft erg veel meegemaakt en door hem zijn we de Hartstichting gaan steunen. Met het gedoneerde geld kunnen nog meer AED apparaten geplaatst worden op strategische punten en kunnen er nog meer reanimatie cursussen gegeven worden. Sjef heeft daar zijn leven aan te danken en wij zijn dankbaar voor uw gulle giften. De stand is nu € 2283, dus we hebben het streefbedrag ruim gehaald.

Als groep hebben we 10 dagen een fantastische reis beleefd, het was een groot avontuur. Er zijn 1042 kilometers afgelegd op 9 fietsdagen, maar dit aantal kilometers is niet niemand gefietst. De bus is namelijk door ons bij toerbeurt bestuurd en op de rustdag in Monschau regende het, dus die dag hebben we niet gefietst. Het aantal hoogtemeters was meer dan 8000, ook niet slecht voor ons als krasse knarren

Na de evaluatie wordt de bus opnieuw ingeruimd; onze racefietsen passen er allemaal in, de meegenomen fietsendrager mag in de doos blijven.

Cees S en Dirk slapen vannacht in het hotel en rijden de bus morgen weer naar Noordwijk. Wij mogen niet douchen op een kamer in het hotel, maar met de natte handdoek maken we ons toilet en spuiten een lekker geurtje op intieme plaatsen.

Met het openbaar vervoer gaan we naar het vliegveld en kunnen zonder problemen inchecken. Helaas is het restaurant en de koffiebar op het vliegveld gesloten, dus de avondmaaltijd wordt een cola met een slappe koek. Het EasyJet toestel is helemaal vol op 1 plaats na, de stoel van Jan Breedijk. Hij had ook geboekt voor deze reis, maar moest helaas afzeggen.

Na 5 kwartier vliegen landen we op Schiphol en zonder bagage staan we zo weer buiten bij vertrekhal 3. Met 2 auto’s komen Jacqueline en Ank ons ophalen en zo ben ik al om 23.30 uur weer in Katwijk.

Fantastisch dat deze fietsreis precies volgens plan verlopen is. We zijn weer heel thuis gekomen, zijn een ervaring rijker en de Hartstichting is ook nog gesteund.

Hartelijk dank voor jullie reacties en steun, wij hebben ervan genoten.

Groet van Gert

Verhaal van Dirk over dag 10

De laatste fietsdag van ons 2021 avontuur brak ’s morgens vroeg al aan. De heren waren gemaand om 8 uur hun bagage ingeleverd te hebben bij de bus, de luiken te hebben gesloten en klaar te staan voor het ontbijt. Ver voor 7 uur was het huis al in rep en roer. Een ieder nam zijn taak en wonder boven wonder konden we al om 8:30 uur i.p.v. 9:30 uur vertrekken.

De afdaling vanuit de thuisbasis La Fonderie Smalbraak naar Haut du Them was lekker, we krijgen er handigheid in, ook met koude spieren was het volgen van wegkapitein Cleem geen probleem. De beklimming van de Col des Croix was van een ander gehalte. Menig ontbijt werd voor de tweede keer genuttigd, maar iedereen kwam netjes boven. Er lag nu een afdaling naar Le Thillot te wachten. Deze waren we maandag al opgereden, maar naar beneden is een ander verhaal. Met de wind door de (spaarzaam wordende) haren denderden we Le Thillot binnen. Het voormalig spoorlijntje van dag 6 werd weer gevonden en de volgende helling stond alweer voor de deur te weten de Col de Bussang. Een brede weg met langs ons voortrazend verkeer en helaas nogal hoge stijgingspercentages moesten worden bedwongen voor de koffiestop, die door Cees v. Z. en Sjef was voorbereid bij de bron van de Moezel (La Source de la Moselle). De heren waren echter zo bezig met de top van de klim, dat de afslag werd gemist en er moest zelfs worden teruggereden ( en na de koffie weer terug omhoog).

De koffie was van oploskoffie, maar de Bastogne koeken maakte veel goed. Nadat de Moezel was aangevuld en vervuild kon er na het opnieuw bereiken van de top worden afgedaald. De laatste echte afdaling van deze reis dus iedereen bracht het geleerde van de afgelopen dag zo goed mogelijk in praktijk. Dit is hoe fietsen ooit bedoeld was. Snelheid zonder trappen.

Veiligheidshalve had Sjef, de baas van de bus, chauffeur Cees v. Z. opdracht gegeven achter de renners te blijven en hen zo te beschermen tegen inhalende auto’s met of zonder aanhangwagen.  Hierdoor bleef de breedte van de weg voor de fietsers en konden de bochten nog beter worden aangesneden. Dank aan de mannen van de bus, ik heb er van genoten.

Gert blijft tot in het einde der dagen een kwajongen. In Moosch speelde hij nu voor paus. Hij ging op zijn knieën en kuste de grond. Dat iedereen moest terugkeren om dit mee te krijgen, deerde hem geen moment. Het aanwezige straatvuil werd afgeklopt en de reis vervolgd. 

De lunch was al na 55 km en tussen de sportvelden en het skatepark in Cernay. Ook nu stond de bus al paraat echter zonder tafels en stoelen, want die staan daar in de vorm van een overdekte picknick tafel het hele jaar rond. Heerlijk in de zon kon de kou van de afdaling worden verdreven.

Over de door onze vrienden van Strava uitgekozen fietspaden werd Mulhouse aan de buitenkant genomen en op een armetierig industrieterrein na, kwamen we goed langs deze laatste Franse stad voordat de Rijn werd bereikt, waar alweer een prachtige plek was uitgekozen om nog een laatste shot van het één of ander te nemen voor we onze linker hand in de Rijn staken om maar vooral op de resterende kilometers niet te verdwalen.

Corona of niet, EU land of niet, de grens tussen Frankrijk en Zwitserland werd niet bewaakt. We nemen aan dat de douanier een snipperdag had en zo konden we de laatste meters ongestoord naar het Airport Hotel rijden. De fietsreis zIt er nu echt op en onder het genot van een koel drankje werd de tocht besproken. 

Deze reis was aan Sjef opgedragen en het hieraan gekoppelde goed doel "Hartstichting” heeft een mooie som geld bijgeschreven gekregen door onze vele sponsoren, waarvoor hartelijk dank.

De laatste dag reden we weer in de door Mooijekind Fietsen geschonken fietstenues. De Fransen hebben hun ogen uitgekeken en waren zichtbaar aangedaan door de zeer gesoigneerde groep oudere jongeren. 

Na het inpakken van de bus namen we afscheid van onze vliegeniers, die met het openbaar vervoer de luchthaven opzochten. Cees S. heeft zelfs nog kans gezien alles zodanig in te passen dat de Twinny Load niet nodig was en alles netjes een plaats heeft gevonden in de bus. 

Morgen rijden we deze terug naar Noordwijk, een rit die geen verslag zal opleveren, want zo spannend zijn de Duitse snelwegen nu ook weer niet. Hetgeen betekent dat dit het laatste verslag is en we iedereen bedanken voor het lezen en het meeleven van deze 10 prachtige dagen. 

Er wordt gesproken over een vervolg, maar wanneer en waarheen is nog open. Iedereen heeft zich al aangemeld, dus de inschrijving is direct weer gesloten. We hopen er dan weer verslag van te kunnen doen.

Groet van Dirk