Dag 6. Maandag 30 augustus 2021 Pont à Moussoin - Nancy - Epinal - Thillot - Haut du Them

Dag 6. Maandag 30 augustus 2021 Pont à Moussoin - Nancy - Epinal - Thillot - Haut du Them - La Fonderie

172 km in 7.45 uur, 22.1 km/uur gemiddeld, 1668 hoogtemeters, zwaar bewolkt, soms miezerregen tot de lunch, 15 graden, windje vanaf links

We zijn goed aangekomen in het chalet La Fonderie van Hermen en Monique

We genieten van een heerlijk ontbijt in de grote refter van het klooster in de Abbaye des Prémontres. Het was voor ons een fantastisch verblijf in dit onderkomen en om 8.30 uur gaan we en route voor een lange dag met veel hoogtemeters.

Vandaag fietsen we in het Hartstichting tenue, Piet bestuurt de volgbus en Sjef is de reisbegeleider.

We volgen de Moezel verder naar het zuiden. Al na 5 km wordt er lek geroepen en nu is Cees Z. de pineut. Dirk en Cees Z. zijn inmiddels bandenwissel experts en binnen 15 minuten zitten we weer op onze zadels. Ook in Nancy na 40 km volgen we de Moezel en daar rijdt Cees Z. weer lek.

Ik heb spijt dat ik mijn spatbordje niet op de fiets gemonteerd heb, want mijn billen zijn al snel nat en koud door het opspattende water van het wegdek. Toch hebben we geen regenjasjes aangedaan, daar regent het weer net niet hard genoeg voor.

De koffiestop is na 60 km in Bayon aan een meertje in een houten muziek carrousel. Piet verrast daar Cees S. Dirk en Gert met een doos Abdij bier uit Prémontres voor de organisatie en Dirk voor het maken van de routes. 

Het bier gaat weer in de bus en we fietsen verder naar Chamois-devant-Bruyeres achter de kerk op 115 km voor de lunch. We hebben dan nog bijna 60 km te gaan met vanaf hier de meeste hoogtemeters.

Gert stapt nu in de volgbus bij Piet en Sjef, want we willen de laatste boodschappen doen voor een barbecue diner vanavond. 

Op 153 km is de laatste cola stop vlak voor Le Thillot bij een smal stromend riviertje La Moselle. Hier kom ik tot de ontdekking dat de rivier de Moezel dus in de Vogezen ontspringt.

Daarna nemen we in de volgbus en de Col de la Croix en dalen af naar Haut du Them.  Bij de kerk in de dorpje nemen we een smal bergweggetje van wel 5 km naar boven. Aan het eind van het dal ligt het Chalet La Fonderie van Hermen en Monique.

Gewapend met 2 sleutels kom ik met moeite het huis binnen en heb maar 30 seconden de tijd om het alarm te ontgrendelen. In het half donker kan ik de code niet correct invoeren en het alarm gaat af. Het geluid is oorverdovend. Snel maak ik een foto van de installatie. Buiten kan ik het cijfer 0 niet op het kastje vinden. Ik wil Monique bellen maar hier boven op de berg is geen GPS verbinding. Naar het dal lopend heb ik eindelijk telefonisch contact met Hermen en Monique, maar de foto van het kastje kan ik niet doorsturen. Gelukkig vindt Monique haar werkster Angelique bereid te komen, helaas woont zij hier 20 km vandaan.

Inmiddels zijn de fietsers ook boven gekomen. Zij hebben een kortere route genomen over Belmont (een gehuchtje met 1 huis) In een afdaling van 22% was het wegdek erg slecht met los grind en veel kuilen. Gelukkig zijn ze niet over de kop geslapen, maar ze komen uitgewoond, maar gelukkig heelhuids, aan bij het huis.

Buiten wachten we op het terras met bier en chips op Angelique. Als ze aankomt maakt ze ons wegwijs in het huis, we zijn erg blij met haar. Op het terras gaan we maakt Piet van ons allemaal een foto.

We zijn erg onder de indruk van het grote huis met wel 8 slaapkamers. Het pand is in eigen beheer verbouwd tot een prachtig bewoonbaar chalet met veel aparte trekjes.

We steken de buiten-barbecue aan, maar zijn bang dat het vlees daarop verbrand, we gebruiken hout en geen houtskool.

Na het douchen maakt Piet In de keuken met hulp van anderen een heerlijke salade en in de oven garen we aardappels met kruidensaus in aluminium folie. Paul bakt de bavet medium in de pan. Het barbecue vlees bakken we in de pan.

Aan een grote tafel wordt binnen heerlijk gegeten en tot ver na twaalven genieten we verder met veel bier en wijn. Het was nog lang onrustig in La Fonderie.

Inmiddels hebben we het streefbedrag van € 2000 bereikt. De gulle gevers wil ik via deze mail heel erg hartelijk bedanken, maar er kan nog altijd meer bij.

Met deze link kunt u de Hartstichting natuurlijk nog verder steunen. https://acties.voordehartstichting.nl/team/team9goesvosges/teamleden

Het verslag van Dirk over dag 6        Pont-à-Mousson  naar Haut du Them  172 km

Nadat Sjef ons was voorgegaan, in de stijl van de vroegere bewoners van de abdij, murmelend en schuifelend, naar het ontbijt konden we alle verschillende buienradars bekijken. We zouden het hoogstwaarschijnlijk niet droog houden. Geen best vooruitzicht. Regenjasjes en mouwstukken paraat dus.

Na de nodige foto’s van het vertrek konden we worden weggeschoten. La Moselle diende zich aan als leidweg en hopelijk niet als lijdensweg. Cees v. Z. mocht het eerste lek melden en hij was er niet blij mee. 

Nancy was de eerste stad die we aandeden en ondanks dat Gert het een prachtige stad had genoemd, zagen wij hetzelfde als in Metz de vorige dag, industrie en logistiek. Snel maar door dus.

De dag was verdeeld in drie delen van 50 km plus met in het laatste deel nog een stop om moed te verzamelen voor de nog af te leggen (hoogte) meters. Met het volgen van de route en de onbekendheid van de omgeving is de gemiddelde snelheid laag en zo kwamen we na het glooiende landschap over diverse D-wegen aan op de plek waar we de bus verwachten. Geen bus dus. Goede raad is duur en live 360 een stuk goedkoper. Even Piet en Sjef zoeken en dan daarheen rijden. Een kilometer van de route stond de bus aan een prachtig meer en waren de tafels en stoelen in een prieeltje geplaatst. Gezelligheid kent geen tijd maar deze loopt wel door.

Lek 2 was ook voor Cees v. Z. Deze keer werd er geen oorzaak gevonden. Cees A. wegkapitein van de dag maande de heren tot spoed om de verloren tijd goed te maken. Zijn leiderschap was losjes en hij liet veel toe. Het was sowieso de dag van de Cees’en. Bergkoning van de ochtend was zonder twijfel v. Z., de man van het vals plat was Cees A. zelf en in het hooggebergte ging Cees S. echt los. Met 96 kilo schoon aan de haak waren het de echte steile stukken, die hij als een volleerd adelaar van de Vosges aanviel.

Na 114 km stond de bus deze keer wel op de afgesproken plek. De kerk als herkenningspunt was niet te missen. De energiebronnen moesten worden aangevuld voor de dingen die nog komen gingen. Ook de al afgelegde kilometers begonnen hun tol te eisen. We hoopten nu rond 18:00 uur binnen te komen, maar deze schatting was heel grof gezien de dingen die nog kwamen. Cleem die onderweg dacht de bus te gaan bevolken moest verder, omdat Piet het zo gezellig had met Sjef dat hij zijn plek achter het stuur niet afgaf. Gert wilde op de bestemming kwartier maken, dus die ging ook de bus in en zo was er geen plek meer in de herberg.

Op weg dus naar de laatste stop. Cees A. had genoeg van het voorop leiden en besloot verder van achteruit de boel in de hand te houden. Cees v. Z. zag zijn kans schoon om zijn energie te spenderen op een voormalig spoorlijntje dat kilometers vals plat ophoog liep. Stuurmanskunst was hier wel geboden, want bij iedere kruisend weggetje stonden twee snelheidsbeperkende hekken waar tussendoor gelaveerd moest worden en ook weer moest worden opgetrokken. Ik weet niet exact bij welk nummer we begonnen maar bij nummer 56 stond de busbemanning al klaar met een koele versnappering. De voorraad koek werd geplunderd en het door Gert als horror stuk aangemerkte stukje route ging beginnen. Als eerste was daar de Col de Croix waar we opvlogen. Zou Gert overdreven hebben. Paul klom met lichte tred en Cees S. zat te fluiten in zijn wiel. Cleem volgde op korte afstand en de twee resterende Cees’en hadden hun kruid in de afgelegde 150 km al verschoten en reden vlak voor de virtuele bezemwagen.

Boven op de Col du Croix even tijd voor een foto en weer door. Helaas ging het niet naar beneden maar nog een aantal kilometers omhoog. De volgorde van de strijders wijzigde niet meer en gelukkig kon Paul mij nog terug roepen, toen de weg splitste. Een geiten pad leidde ons de diepte in dus was er eerst overleg of dit de juiste route was, want terug werd als ondoenbaar gezien. Cees v. Z. trok de stoute schoenen aan en stortte zich naar beneden. Paul liet zich ook maar gaan om Cees eventueel uit het ravijn te halen. De rest volgde met dicht geknepen remmen (en billen). Gaten, los grind, stenen, 180° bochten gaan niet samen met snelheid en aan dat laatste geen gebrek. Beneden aangekomen was het nog iets meer als een kilometer welke wel weer omhoog ging. Bij het einde van de route geen bus te zien, geen huis ook. Goede raad was duur dus live360 maar geraadpleegd. Helaas geen bereik. En nu? Het pad liep verder, een huis kwam in zicht maar helaas geen bus, door dus. De twijfel sloeg toe, maar de redding was nabij na nog twee miskleunen was het toch raak. We werden verwelkomd door gierende sirenes. Gert was wel binnen gekomen, maar kon het alarm niet uitschakelen. Het kastje en de code werden wel gevonden maar wat er ook op welk knopje ook gedrukt werd het alarm bleef maar gaan. Reactie uit de omgeving kwam er echter niet, ook geen gendarmerie. Dan maar bellen met Monique maar daar er geen internet beschikbaar was, kon er geen beeld van het kastje worden verstuurd. Oplossing werd gevonden in het doen laten opdraven van de werkster, die van redelijk ver moest komen. In de tussentijd werd er van een welkomst biertje genoten en de sirene bleef maar gaan. Angelique werd onze reddende engel en liet zien hoe het wel moest. Nou ja, kon ze alle ins en outs van het huis laten zien. Telefoon verbinding zeer gestoord alleen buiten, internet doet het of niet en slechts met 1 aansluiting gelijktijdig. De heren zitten dus niet de hele avond aan hun telefoon gekluisterd en konden de avond afronden, na een heerlijk door Piet en zijn knechten bereid diner, met een goed gesprek of een vroege nachtrust.  

Morgen wordt een diverse dag met boodschappen, opruimen, wassen, fietsen poetsen en voor de liefhebbers en dat zijn er niet veel meer, een rondje fietsen.

Als dit wordt gelezen is er een manier gevonden om Gert en Piet te voeren met tekst en de mogelijkheid om een internet verbinding te misbruiken. We zijn gearriveerd in de Vogezen (Vosges). Het is hier prachtig en back to basic zonder afbreuk te doen aan het geweldige huis waarin we bivakkeren.

A demain.