Dag 5. Donderdag 5 september 2019, Speyer - Karlsruhe - Wintersdorf - veerpont Greffern - Strasbourg

Dag 5. Donderdag 5 september 2019, Speyer - Karlsruhe - Wintersdorf - veerpont Greffern - Strasbourg

130 km in 5 uur en 47 min, 22.5 km/uur gemiddeld, 226 hoogtemeters, bewolkt en ‘s middags zonnig, 18 graden, wind van rechts

“Een dag met veel obstakels”

Gisteravond heerlijk gegeten bij een Italiaan op loopafstand. Om 22.30 uur moest ik nog aan mijn dagverslag beginnen, maar ondanks het vele bier was ik toch nog redelijk helder om te schrijven.

Bij het ontbijt viel mijn gebroken bril (met sporttape werd de neusbrug bij elkaar gehouden) weer uit elkaar. Door de fietshelmriempjes erg strak aan te trekken bleven de brilpootjes hangen op mijn kaken. Geen goede manier om weer een fietstocht van 130 km te gaan maken. Fietsend door Speyer zag Cees Spruijt net de plaatselijke opticien zijn winkeldeuren opendoen. Wij, met z’n allen naar binnen en bij het zien van mijn gebroken bril was lijmen voor hem geen optie. Een nieuw monteur met de oude (dure) brillenglazen was zijn advies. Er was slechts keus uit 2 monturen, die bij mijn brillenglazen pasten. Een zwarte of een lichtbruin montuur was de keus voor 260 euro. Cees gaf de doorslag bij de keus: “de licht-bruine geeft je een avontuurlijk aanzien en de zwarte maakt je streng” dus de keus was snel gemaakt.

Een uur later gingen we weer op pad, om 10 uur hadden we al 5 km afgelegd. De koffie stop was gepland op 60 km ter hoogte van Karlsruhe. Na 15 km kreeg Dirk een kapotte binnen- en buitenband door een glasverwonding, dat was voor ons weer een rustmoment. Het grootste obstakel bleken de boswerkers, die een te grote boom een kopje kleiner maakten. Het fietspad was wel over 100 meter versperd met takken. Met de grootste moeite zijn we er overheen geklommen op de raceschoenen en de fiets op de nek. Volgende obstakel werd de Rijn. Na Speyer zijn we de Rijn overgestoken over een 605 meter lange brug, die in 1971 gebouwd is. De Rijn zagen we pas weer op zo’n 50 km voor de finish.

Ik dacht dat we na Wintersdorf over de brug en een stuw de Rijn weer over gingen steken Frankrijk in, maar nee Dirk en Piet hadden een route bedacht op de oostelijke Rijndijk. Dat bleek een pad met grote kiezels, maar gelukkig liep er ook nog een rustige geasfalteerde weg onderaan de dijk. Die weg hebben we gevolgd in een strak tempo, maar niet helemaal tot de brug bij Strasbourg. Gelukkig vonden we na 20 km een veerpontje bij Greffern en zo konden we gratis de Rijn oversteken Frankrijk in.

Ons hotel is een soort Ibis hotel op een fabrieksterrein. De keuze om dit hotel te nemen was niet alleen de prijs, maar ook een Chinees restaurant op loopafstand. Daar hebben ze een buffet, waarmee we onze magen vulden met de meest exquise gerechten voor een schappelijke prijs.

Morgen wordt weer een pittige dag. Tijdens het eten is uitgebreid gediscussieerd op de lengte- en de hoogtemeters, die we moeten of willen overbruggen tot aan Bazel. Bij het ontbijt wordt morgen de keus gemaakt: de lange route met klimmen door het Zwarte Woud over een wijngaard route of de kortste weg langs de Rijn. De meningen zijn erg verdeeld, maar een keuze zullen we met z’n allen moeten gaan maken. Cleem krijgt morgen de Zwitserse Kampioens trui, hij heeft namelijk gisteren alle fietskleding gewassen. Laten we hopen dat hem dat morgen vleugels geeft.

Verhaal van Dirk

Iedere dag heeft zo haar eigen verrassingen. Vandaag werd er van oever gewisseld en de andere kant van de Rijn bezocht, maar er was ook gewassen door Cleem, onze eigen Thijswijk.De tenuetjes hingen in het maanlicht te drogen op de binnenplaats van het hotel, om 's morgens weer fris en fruitig te worden aangetrokken. 

Voordat we de Rijn van boven konden bekijken werd er gezocht naar een opticien, omdat Gert's (enige) bril gisteren in het heetst van de strijd in twee monocles was opgedeeld. In Speyer, tegenover een verschrikkelijk grote kerk, opende een zeer modieuze opticien net zijn deuren en kon Gert zijn glazen laten overzetten in een van de twee op voorraad zijnde monturen. De keuze was snel gemaakt, de rest duurde nog behoorlijk lang maar daar werd niet over geklaagd, want buiten was het nog behoorlijk fris en binnen een stuk aangenamer. De betaling had net als de vorige dagen enige voeten in aarde, want van Gert's meterslange rij van kaartjes bleek er geen door het pin-apparaat te worden geaccepteerd. Mijn Duitse bankkaart bracht verlichting (van mijn bankrekening) en we konden weer verder, we hadden er al 6 km op zitten.

Bij Germersheim, om op een eiland in de Rijn te belanden, het Rußheimer Altrhein Elisabethenwört, een prachtig natuurgebied met waarschijnlijk iets te veel bomen, want het pad was plotseling versperd met een meters hoge wal van vers gekapt hout en loof. De dienstdoende bosbouwers stonden er een beetje bij te lachen, toen er gevraagd werd of we er door konden. Ja rechter seite en we konden met onze machetes een weg kappen met onze fietsen op de rug.  We waren nog geen 25 meter verder of die verdoemde Duitsers schoven de hele mikmak met een soort bulldozertje aan de kant.

De andere kant van de Rijn had zo zijn eigen charmes, maar welke dat waren konden we niet goed benoemen of het moet geweest zijn, saai, mais, onbereidbare fietspaden. Gelukkig hadden we Paul, die in zijn Spartacus trui wel de nodige cachet aan de dag wist te geven.

Karlsruhe werd rond het middaguur bereikt en Sjef werd precies op de route aangetroffen. De koffie werd omgezet in een lunch en de lunch in koffie maar daarover later.

Aan het natuurzwembad Rheinstrandbad Rappenwört een prachtig plekje gevonden en de tafels en de stoelen konden weer uit en later ingepakt worden. Oberkelner Cees S. zorgde voor het brood en beleg in voldoende proporties , welke Sjef 's morgens vroeg al in de supermarkt in Speyer had gescoord. De heren deden zich te goed aan wat nodig was, want het was meer als fris en de kledij werd dan ook aangevuld met minimaal mouwtjes om de omstandigheden, 10° C minder als gisteren, te trotseren.

De route van de ochtend werd goed gemaakt door de fraaie, na de lunch. Brede wegen met niet al te veel verkeer was het teken dat er lekker doorgereden kon worden. Er werd zelfs door Paul, Cees v. Z en Cees S kop over kop gereden, het moet toch niet gekker worden. De afstand naar de koffie vloog onder de wielen door. Net na Wintersdorf was de koffie aan de Sämannssee. Sjef had de auto er snel heen gereden, maar hij vond de plek niet erg geschikt. Het leek hem wel een afwerkplek en hij heeft dan ook in de bus met de deuren op slot zijn tijd uitgezeten.

Na de koffie zou er weer van oever gewisseld worden, want het hotel was besproken in Hoenheim net boven Straatsburg in Frankrijk. De verwachte overgang bij de Iffezheim werd niet genomen, zodat er eerst nog een heel stuk gereden moest worden voor de verrassing van de dag, een cruise over de Rijn. Niemand had het routeboek echt bestudeerd, zodat het pont over de Rijn bij Greffern uit de lucht kwam vallen. Aan de overkant werd er uit de bus nog snel een blikje getrokken om de dorstige mens te laven, alvorens aan de laatst 20 km kon worden begonnen.

Het fraaie wegdek veranderde in een keienpad van ondoordringbare kwaliteit en eindigde bij een verbodsbord voor alles wat bewoog. Goede raad was duur en de weg terug eigenlijk niet te doen zonder grote schade aan het fietsenpark. We hebben ons voorgedaan als ongeletterde vreemdelingen en hebben de gok gewaagd. Na een aardig pad van een paar honderd meter kwamen we in een steengroeve en het was ons plotseling helder waar al die rotzooi op de zandpaden vandaan kwam. Dat kennis niet alles is, bleek uit het feit dat het pad verderop niet beter werd, voordat we het werkterrein illegaal verlaten hadden. In de tussentijd was zoveel tijd verstreken en kwamen we in het spitsuur van Strasbourg en omstreken terecht. Het oversteken van een rotonde nam zoveel tijd, we moesten 3/4, dat we de 2e afslag hebben genomen en de route hebben gelaten voor wat het was. Middels Google Maps zijn we naar het hotel gereden, waar om 6 uur geproost kon worden op de goed afloop. Morgen de rit naar Pratteln, onze kennismaking met Zwitserland.