Dag 2. Maandag 2 september 2019 Kasterlee - Maaseik - Susteren - Schinveld - Weisweiler - Düren

Dag 2. Maandag 2 september 2019, Kasterlee - Maaseik - Susteren - Schinveld - Weisweiler - Düren

162 km in 6 uur en 42 min, 24.1 km/uur gemiddeld, 530 hoogtemeters, zonnig met af en toe een wolkje, 21 graden, lichte wind in de rug

“Vriendelijke goedgeefse Belgen”

Afgelopen nacht hebben we geslapen in 2 vijfpersoonskamers. Deze geste kregen we van een blonde receptioniste, die dacht dat wij met 7 personen gereserveerd hadden bij booking.com.

Mijn broer Paul heeft zich laat aangemeld bij onze groep en bij het bespreken van de hotels in april had ik alle kamers voor de tocht voor 7 personen geregeld. Eind juli heb ik naar de besproken hotels een mail gestuurd dat we met 8 personen komen. In plaats van 3 kamers voor 7 kregen we nu 2 kamers voor 8 personen. Vanmorgen was de rekening € 200,- voor de overnachting inclusief ontbijt, dat noem ik erg vriendelijk.

Helaas was de kok op zondagavond vrij, dus werden we door Sjef als veevoer naar het restaurant vervoerd over 3.5 km weg. We lagen als haringen in een donkere laadruimte van de Nissan NV300. Nu weten we hoe vluchtelingen zich voelen, die zich door mensensmokkelaars laten vervoeren.

Vandaag bij de brug van Maaseik over de Maas naar Nederland werden we verrast door Wilfried met 7 gezonde taartjes. Wilfried was de Belgisch chauffeur van gisteren en hij trakteerde ons als dank voor de goede zorgen op gebak, 20 km op een E-bike heeft hij gereden om ons te verrassen. De Belgen zijn voor ons erg vriendelijk en goedgeefs geweest.

De fietskleding voor vandaag is in het tenue van Kees Fiets, gesponsord vanwege het 30 jarig jubileum van zijn bedrijf. Piet Groen rijdt vandaag het door hem gewonnen Zwitserse kampioenstrui shirt. Morgen mag ik dat mooie shirt dragen, het wordt mij morgen gegund. Je mag het shirt dragen maar niet houden, het dragen is belangrijker dan het bezit van zo’n shirt. Mij wordt het shirt gegund omdat ik tijdens het fietsen veel vertel over de kastelen, die we onderweg passeren. Die kastelen zie ik aankomen op Google Maps van mijn telefoon. Mijn telefoon is gemonteerd op mijn fietsstuur en onderweg  wijs ik aan, waar ze liggen. De kastelen zijn vaak niet zichtbaar door bossages, maar het gevoel dat je deelgenoot bent van belangrijke plaatsen in je omgeving geeft een bijzondere ervaring. De doorslag voor het gunnen van de trui was vandaag mijn uitspraak met de voorspelling dat we straks een Pannenkoekenboot gaan zien in het kanaal van Bochelt Herentals. Inderdaad kwam mijn voorspelling uit, maar ik zag de boot op Google Maps aankomen. Op de boot worden namelijk heerlijke eerlijke verse pannenkoeken geserveerd in 365 soorten en daar wordt op Google Maps reclame voor gemaakt.

Vandaag kwam ik tot de ontdekking dat Nederland op zijn smalst is bij Susteren 7 km is, de afstand tussen België en Duitsland. Onder die smalle doorsteek ligt  ligt nog het heel Zuid Limburg. Na 20 km fietsen door Duitsland kwamen we bij Brunssum, weer in Nederland en 20 km later gingen we bij Kerkrade toch weer Duitsland in.

We overnachten in Düren in een leuk hotel en genieten van een 5-gangen diner. Die calorieën hebben we voor morgen nodig om de 165 km te overbruggen van Düren naar Oberwesel over de kortste route volgens Google Maps. Dirk heeft een mooiere route gevonden, dus zijn route kan nooit korter zijn dan 165 km. Bij Remagen gaan we de Rijn zien en bij Koblenz komt de Moezel in die Rijn: de Deutsches Eck. Ook de Loreley gaan we morgen ontmoeten, het wordt zonnig met 23 graden, dus het wordt prachtig.

Verhaal van Dirk

Met twee vijf-persoonskamers waren we goed onderdak in Kasterlee. Het vermoeden dat er een slechte nacht zou volgen was onterecht, want bij ons was alleen Gert het eerste kwartier na in slaap te zijn gevallen bezig met het omzagen van de nog niet door brand aangetaste bomen in het Amazone gebied. Het bleek toch nog een hele klus te zijn, dus hield hij er na een kwartier gewoon mee op. Het was wel warm en pas ’s ochtends werd de “airco” gevonden in de vorm van twee ventilatoren, welke uit het zicht boven op de kasten lagen.

Alle heren verschenen tijdig aan het ontbijt waarschijnlijk bang de hond in de pot te vinden en op het ontbijt moet daarna minimaal 2 uur gereden worden. Het voordeel van tijdig aanwezig zijn is dat er dan ook op tijd kan worden gestart, wat heet 5 minuten voor de afgesproken tijd zat iedereen al op de fiets en Sjef in de auto.

Zo voorspoedig als de start was, zo mis ging het bij het afrijden van het terrein. De navigatie-apparatuur was door de zon onleesbaar of stopte spontaan. Na de herstart reden we de verkeerde kant op en stopte 1 van de 2 systemen, die van Dirk stopte  er helemaal mee en nu stond Piet er alleen voor. Gelukkig is daar dan altijd nog Gert, die met de backup van Google Maps de renners alsnog naar het ’s Herenthals – Bocholt kanaal bracht. Hier werd Piet grotendeels ondersteund door Cees v. Z en onder het mom van “laat Cees maar op kop, die weet de weg” kon er begonnen worden aan 70 km langs het (rechte) kanaal rijden.

Voor de wind werd er lekker gekeuveld over van alles en nog wat en de kilometers volgden elkaar in ras tempo op. Het enige oponthoud werd door Sjef veroorzaakt want die stond na zo’n 50 km met de koffie klaar langs het kanaal. Hij had een mooi plekje in de zin gevonden onder een viaduct zodat mocht het gaan regenen “zijn“ droog zouden zitten. Nadat ter plekke de plantjes waren besproeid ging het verder, zelf te ver en moest er na 65 km waar de weg ophield bij een afgesloten hek nog 2,5 km worden terug gereden, tegen wind. De stemming daalde tot net boven het vriespunt. Gelukkig werd even later na een klein ommetje de weg langs het kanaal weer opgepikt, je zou het gaan missen niet waar.

Vlak voor Waterloos werd er afgeslagen richting Maaseik. De leidende Mio van Piet liet andere routes zien als de Garmin van Gert wiens Google Maps soms ook van slag was en na de nodige omzwervingen werd de brug over de Maas dan toch nog bereikt. De man van de Belgische volgwagen van gisteren, Wilfried, stond zijn nieuwe vrienden op te wachten met wat hij nog bij de bakker had weten te scoren (op Zondag worden er ook in Belgie geen zoete koekjes gebakken). De renners lieten het zich heerlijk smaken en zelfs Sjef kwam zonder bus want die had hij aan de andere kant van de brug geparkeerd aangerend, dat hadden we nog niet eerder gezien, om de overgebleven brokken tot zich te nemen.

Binnen 7 km werd Nederland doorkruist en bevonden de heren zich in der Bundesrepublik Deutschland om pas bij Schinveld weer op vaderlandse bodem te verschijnen want oost west thuis eet je het best en Sjef zou hier het kampement opslaan voor de lunch. Hij was echter te laat, bbhh?,   en na raadpleging van de 360live app bleek hij net na de renners het pleintje opgereden te zijn. Er moest dus worden omgekeerd zodat de laatste klim later nog een keer moest worden genomen. Zijn slapie Cees v. Z was hier niet blij mee maar Sjef lachte zachtjes in zijn vuistje.

Midden in het dorp werd de lunch genoten om half drie maar dat heb je na de nodige lusjes en extra koek stop. Sjef werd doorgestuurd naar Sankt Jöris en de extra klim werd op tempo achter Cleem genomen.

Dat oefening kunst baart bewijst Cees S, want die zat in het wiel waar Cees v. Z een gaatje moest laten, omdat het hem nog steeds hoog zat dezelfde klim 2x te moeten doen.

Bij Herzogenrath werd het Limburgse voorgoed verlaten en werden we opgewacht door een nieuwe Autobahn. Vereerd als we waren met zulk onberoerd asfalt hebben we deze A-weg ingewijd. Dat ze nog niet helemaal klaar was bleek aan het eind toen de tweede lekke band van de dag te betreuren was, de eerste was voor Cleem die zijn fiets lek uit de stalling haalde, en er over grove keien werd gekoerst.

Bij Blausteinsee werden de commando’s van de Navi’s weer niet opgevolgd, omdat koerskapitein Piet zonodig foto’s van achteruit wilde nemen en zijn multitasking niet verder ging als fietsen en foto’s zodat het navigeren erbij inschoot. Terug dan maar weer en verder naar het hotel, het werd al bijna donker toen over de niet erg gezellige K27 het eindpunt van de dag in Düren werd bereikt.

De bus stond er al maar Sjef was in geen velden of wegen te bekennen, totdat er iemand aan de bus kwam. Als een haas was hij erbij om zijn sieraad te beschermen tegen wat dan ook. Opgelucht ging hij aan de buitentafel zitten en liet het aan de vermoeide renners om zelf maar iets te drinken te pakken. Na een natje en een droogje (chips en pinda’s) konden de ijskasten vers gevuld naar de kamers om onder stroom te worden gezet, zodat er ook morgen weer gekoeld vocht beschikbaar zal zijn.

De avond werd gevuld met een 5 gangendiner wat er niet alleen prima uitzag maar ook net zo smaakte. Na een laatste afzakkertje werden de kamers opgezocht want op verzoek van Gert die zichzelf de Spartacus trui heeft toebedacht gaan we morgen om 8 uur van start zodat er nog tijd overblijft om de Deutsche Eck en de Loreley te bekijken voordat we in Oberwesel de fietsschoenen kunnen uittrekken. Cleem is de man van dienst morgen dus alles komt goed.