Dag 22. Vrijdag 24 februari 2012. Opereren, verlanglijsten en sociale visites.

Dag 22. Vrijdag 24 februari 2012.   Opereren, verlanglijsten en sociale visites.

De dag begint prachtig met een opkomende zon bij een blauwe lucht en heerlijke temperatuur. Vandaag nog maar 2 operaties en dan gaan we de boel inpakken, maandag gaan we naar huis.

We beginnen met een urethrastrictuur bij een man 72 jarige man, die helemaal van de Cape Coast komt. Hij heeft al jaren een suprapubische catheter en wil daar vanaf, hij heeft gehoord dat hier de beste urologen opereren.

Op een antegrade- en retrograde cystografie lijkt een perineostomie de beste oplossing. Hij kan dan zonder catheter als een vrouw plassen en dat wil hij graag. In het achterhoofd van Adriaan speelt de gedachte er toch nog een primaire urethraplastiek van te maken. Met verbazing zie ik als operatie-assistent, dat Adriaan steeds verder in het mannelijke perineum graaft om het eind van de strictuur in de urethra bloot te leggen. Helaas blijkt de strictuur een brok littekenweefsel te zijn tot aan de blaas. Een perineostomie kan niet gemaakt worden. Na lang beraad wordt de wond gesloten en moet deze man de rest van zijn leven toch de suprapubische catheter houden.

Over Hawa maken we ons ook weer zorgen. Ze krijgt meer buikpijn en de temperatuur loopt langzaam op. Ze krijgt al maanden antibiotica en ook dat kan toch weer een abces geven in de grote operatieholte van haar kleine bekken. De wond ziet er goed uit, maar er zit duidelijk weer een ontsteking in de onderbuik. Vanavond hebben we met dokter Amuzu en dokter Brobbey overlegd en zeggen: "wij maken zulke ontstekingen vaker mee, een afwachtend beleid is hier het beste". Gelukkig blijven we nog tot maandagochtend, dus kunnen we nog altijd ingrijpen.

Dokter Amuzu heeft een grote verlanglijst voor de operatiekamer gemaakt. Alleen maar grote aantallen scharen, klemmen, naaldvoerders, retractors en pincetten. Volgens Adriaan is met die lijst al het geld meteen op.

Zuster Rowena heeft een nog grotere verlanglijst. Zij denkt erg sociaal, zoals geld voor de armen als ze de medicijnen of operatie niet kunnen betalen. Verder zijn er medicijnkasten nodig op de afdeling en ga zo maar door.

Er is echter nog een verzoek, die meer aan mijn hart ligt: het ziekenhuis wil namelijk nieuwe patiënten-polikaarten aanschaffen. Op de administratie lagen al 3 proefdrukken. De nieuwe polikaart ziet er ongeveer uit, als het Maternal Health Record Book en Child Health Record boekje. Deze boekjes worden door de overheid betaald voor de zwangeren en de kinderen op het CB bureau. Ik ben erg enthousiast over deze boekjes, zie eerdere verslagen.

Momenteel is het op de polikliniek een chaos, vooral wat de administratie betreft. Dagelijks komen hier gemiddeld 500 patiënten. De polikaarten zijn onleesbaar; voorgeschiedenis, huidige problemen, medicatie, laboratorium- en rontgen-uitslagen zijn moeilijk te vinden. Kaarten zijn vaak onvindbaar en na 5 jaar wordt het dossier vernietigd, omdat het archief vol is. Voor ons was het spreekuur doen, door deze puinhoop, erg moeilijk.

Veel fouten worden gemaakt door verkeerde beslissingen op grond van te weinig gegevens. Ik wil me sterk gaan maken om hierin verbetering te brengen.

's Middags ga ik huisbezoeken doen met zuster Jane. Deze sociale bezoeken van een verpleegkundige en een misdienaar worden gedaan bij zieken, die 's zondags de kerk niet kunnen bezoeken. Helaas kom ik bij niemand binnen in huis, want iedereen leeft hier buiten. De Heilige Communie wordt in de buitenlucht, met de buren als toeschouwer, uitgereikt. Het Katholieke Geloof geeft de arme mensen hier veel Godsvertrouwen voor de toekomst.

Vanavond gaan we vroeg naar bed, want morgen wordt het een lange dag.