Dag 16, dinsdag 21 januari 2014, Wellington naar Nelson aan de Tasmanbaai op Zuid Eiland, 237 km.

Dag 16, dinsdag 21 januari 2014, Wellington naar Nelson aan de Tasmanbaai op Zuid Eiland, 237 km.

We maken hier van alles mee: gisteren een aardbeving, die in de hele wereld nieuws is en vandaag pakken we een stuk van een tropische cycloon mee. Het is namelijk hondenweer in de haven van Wellington, als we opstaan. Om 7 uur kunnen we de ferry oprijden en dat is nog niet eenvoudig met zo'n grote camper. Ik moet namelijk in de boot de camper keren om er weer af te kunnen. Gelukkig krijg ik hem er om 12 uur weer zonder schade uit.

Tijdens de 91 km lange overtocht over de Cook Strait van Wellington naar Picton moet je walvissen en dolfijnen kunnen zien en zijn de sounds prachtig. Wij zien niets van dat alles want er is maar een paar honderd meter zicht en het regent pijpenstelen. Met een tabletje domperidon wordt Wijnie niet zeeziek. Tijdens de overtocht raken we gezellig in gesprek met een echtpaar uit Vlaardingen, die ook al veel van de wereld gezien hebben. De beloofde Wifi aan boord is slecht. Met Face Time zie ik een niet bewegende Monique, die ik niet hoor praten. Verder probeer ik nog contact te krijgen met Bert Vliegenthart, want hij face-timet regelmatig. Van hem zie ik alleen maar een bruin gezicht, ook hem kan ik niet verstaan. Als ik hem daarna mail, blijkt hij net terug te zijn uit Canada en is hij zo bruin geworden van helikopter-skiën op maagdelijke pistes bij Banf. Tijdens de overtocht onderzoek ik de weersvoorspelling van de komende 2 weken op de site "weer-on-line". De westkust van het Zuid Eiland krijgt als rapportcijfer gemiddeld een 8 en de oostkust een 7. Aangezien de westkust statistisch veel meer regen krijgt dan de oostkust, door de westenwinden tegen de bergen, kiezen we ervoor om het rondje Zuid Eiland eerst over de west te nemen.

Dus rijden we vanuit Picton naar Havelock 30 km over de Queen Charlotte Drive naar het westen. Dat blijkt een bergachtige weg te zijn met alleen maar draaien en keren in de stromende regen langs de "sounds". Een sound is een uitgesleten rivierdal, een fjord is steiler, want dat is een uitgesleten gletsjer-dal. Toch maakt de omgeving een Noorse indruk, de bergen zijn hier veel hoger, de bossen zijn ruiger en waar gekapt is, is het groener dan op het Noord Eiland. Na Havelock gaat de weg het binnenland in en wordt breder, we kunnen hier meer doorrijden.  Na 70 kilometer komen we bij de Tasman-baai en daar is het droog, de hemel wordt blauw.

We vinden een prachtige camping in Nelson en staan nu op een grote plaats pal aan zee. Om 4 uur zwemt Wijnie alweer in de zee en wil hier een dag langer blijven. Op de camping wordt gecollecteerd voor de kankerbestrijding. Wijnie koopt een lot, de hoofdprijs is een oud model Mini Cooper, de trekking is over een week. Als we hem winnen kennen we hier wel mensen in Nieuw Zeeland die hem willen hebben.