Dag 3. Vrijdag 27 augustus 2021 Monschau, geen kilometers gefietst

Dag 3. Vrijdag 27 augustus 2021 Monschau, geen kilometers gefietst, zwaar bewolkt, af en toe regen, 12 graden

Een gedwongen rustdag, maar de donatie teller voor de Hartstichting loopt verder op

Tijdens het ontbijt hebben we besloten vandaag onze fietsen buiten in de regen te laten staan. Na de zware dag van gisteren is een zekere loomheid in de benen geslagen. Bij het opstaan en het zien van regen, hebben we opeens geen zin meer om op de fiets te stappen en de Eifel verder te verkennen.

Dirk had voor vandaag een rit gepland van 78 km met veel hoogtemeters rond het stuwmeer. Dit meer is in de vorige eeuw aangelegd om de rivier de Rur te reguleren. Er zijn in de Eifel nog enkele meren ontstaan, maar die zijn ontstaan door het vol laten lopen van bruinkolenmijnen. We hebben vandaag dan ook de hoogste top van de Eifel, de Hohe Acht met de Kaiser-Wilhelm-Turm van 747 niet beklommen.

Wat we wel hebben gedaan is wandelend onze overnachtingsplaats Monschau bewonderen. Dit kleine stadje onder Aken, tegen de Belgische grens, ligt op 420 meter hoogte en heeft veel bezienswaardigheden. De meeste woningen zijn vakwerkhuizen en hebben typische gevels. Het stadsbeeld is de afgelopen 300 jaar nauwelijks veranderd. Boven het dal torent een burcht uit, die in de 13 eeuw gebouwd is. Keizer Karel V is er nog eigenaar van geweest van de burcht. De bevolking verdiende enkele eeuwen geleden hun geld met het maken van textiel, waarvoor ze het schone water uit het riviertje de Rur gebruikten.

Tijdens onze stadswandeling zijn Paul en Piet inkopen gaan doen bij de plaatselijke supermarkt. Om 13 uur hebben ze ons verrast van met een Burrata; dat is een Italiaanse verse kaas gemaakt van mozzarella en room. De bolletjes kaas waren gelegd op een grote schijf tomaat en bestrooid met basilicumblaadjes. Als extra vulling aten we stokbrood met Duitse Pretzels. Vanavond eten we een Mexicaanse bonenschotel, ook weer door Paul en Piet bereid.

Regelmatig krijgen we op onze telefoon een melding van een gulle donateur voor de Hartstichting. Ons streefbedrag is € 2000 en de teller staat nu al op 1608 euro.

Op de site van de Hartstichting zijn de donaties te volgens met de link: https://acties.voordehartstichting.nl/team/team9goesvosges/teamleden

Morgen is Piet onze wegkapitein naar Trier en gaan we fietsen in kleding gesponsord door Mooijekind Fietsen uit Noordwijk aan Zee.

Verhaal van Dirk over dag 3 in Monschau

De kogel ging door de kerk. Na rijp beraad werd er tijdens het al late ontbijt besloten dat het luchtvochtigheidsgehalte dusdanig hoog is, dat er vandaag van fietsen niets terecht zal komen.

De dagetappe door de Eifel wordt geschrapt tot veler opluchting. De benen worden gespaard voor morgen. Besluit 2 is, dat er thuis zal worden gegeten en dat Peppie en Kokkie hiervoor in actie zullen komen. Verder werd er gekeken naar de dagen die komen gaan en dat ook dan alle reserveringen bevestigd zijn om zo onaangename verrassingen uit te sluiten. Kortom het was een drukte van belang.

Vanaf onze thuisbasis in Monschau wil de hele groep even stilstaan bij de verjaardag van TFC erelid Anton Kraska, die vandaag zijn verjaardag viert. De poging om voor hem te zingen mislukt echter jammerlijk en verzandt eerder in een klaagzang, maar daarom niet minder gemeend. Anton van harte.

Het weer blijft erg wisselvallig met af en toe een waterig zonnetje afgewisseld met miezerregen. Tussen de buien door wordt de “Altstad” bekeken en boodschappen gedaan. Menigeen doet ook een klein wasje, zodat de appartementen volhangen met natte fietskleding. Je kan het immers maar weer schoon in je tas hebben zitten.

Als we dan toch niet zelf fietsen kan je altijd nog naar fietsen kijken en gelukkig was er op TV live verslag van de Vuelta. Het werd dus hangen voor de buis en wachten op de dingen die komen gaan.

Peppie liet mooi verstek gaan, maar Kokkie vond alras hulp bij Sjeffie die zich als een volleerd kok achter het fornuis zette en samen brachten zij een Mexicaanse bonenschotel op tafel. Snel mijn snor gedrukt toen het op afruimen en afwassen aankwam, want iemand moet verslag uitbrengen, toch.

De weerberichten voor morgen hebben we maar weggestoken, want helaas die zijn niet veel belovend. Als we tussen de aangekondigde buien door kunnen rijden zou dat mooi zijn. Dat of gezegend worden van boven, we gaan het mee maken, want we gaan morgen echt naar de Porta Nigra in Trier.

In een prachtig tenue gestoken zoals morgenavond op de foto’s te zien zal zijn vertrekken we voor de derde etappe van onze reis in het teken van Sjef en de Hartstichting.

Bis Moin.