Dag 2. Zaterdag 4 februari 2012. Verkenning van ziekenhuis en de omgeving van Battor.

Om 7.30 uur heb ik het ziekenhuisterrein verkend en foto's gemaakt. Het ziekenhuisterrein is ommuurd met bewaking aan een ijzeren poort, het lijkt een compound. Op het 4 hectare grote terrein staan ongeveer 20 vrijstaande stenen gebouwen. Er is een male ward, women ward en een children ward, poliklinieken, apotheek, zustergebouwen en artsenwoningen. Wij wonen in een eigen gastenverblijf met 4 slaapkamers, keuken en woonkamer. Alles ziet er erg netjes en schoon uit.

Bij de poort is de polikliniek, waar al veel donkere mensen in gekleurde kledij op houten banken buiten wachten. Tijdens de ontbijt komen zuster Edgitha, gynaecologe, en zuster Margit, verpleegster/administrator, kennismaken. Deze zomer gaan ze voorgoed terug naar hun Duitse zusterhuis, om daar toch weer te worden ingeschakeld in de verzorging van mede-nonnen of indien nodig zelf verzorgd te worden........

Na het ontbijt begint de poli, ik loop eerst met Jacques en Herman mee. De meest gevarieerde urologische pathologie is door de chirurg in opleiding, Joachim, verzameld. Zijn probleem-patienten op urologisch gebied heeft hij de afgelopen maanden opgespaard. In een ontspannen sfeer worden in 2 spreekkamers die dag ongeveer 60 patiënten onderzocht en besproken. Van die 60 patiënten worden er ongeveer 40 OK afspraken geregeld voor de komende week. Jacques en Herman gaan die urologische patienten met de 2 chirurgen in opleiding opereren.

Adriaan en Bert hebben 's morgens eerst de OK operatie sets beoordeeld. Alles wordt gecontroleerd en klaargezet voor de operaties volgende week in Battor en Nkawkaw. Zij gaan daarna ook meehelpen op de polikliniek. De patiënten zijn ontzettend dankbaar en vriendelijk. Ze worden vergezeld door familie en zonodig moet een verpleegkundige tolken.

Om 16 uur is de wachtkamer leeg. We wandelen naar een barretje langs de Volta rivier. Het koele maisbier smaakt goed en is voor ons nodig tegen de vochtige warmte.

Om 18.30 uur is het diner met de 2 nonnen. Ze zijn hier nu al 40 jaar en zijn zeventig +. Deze zomer gaan ze voorgoed terug naar Duitsland en van hun levensavond gaan ze  genieten in een vrouwenhuis aldaar.

Koffie en snaps drinken we in ons eigen home met gezellige verhalen. In Nederland vriest het nu 20 graden en bij ons loopt het zweet tappelings over de ruggen.

Om 22 uur hebben we slaap. De nacht hiervoor was te kort, dus moeten we wat inhalen.