Amsteldreef volleybalclub en een reanimatie

In de gymzaal van de Korenaerschool werd door ons elke woensdagavond vanaf 20.30 uur 2 uur lang gevolleyd. We noemden ons clubje de “Amsteldreef” naar de bewoners van de Amsteleindstraat en de Woldreef. Er werd gevolleyd door Jan en Rida Welten, Hans en Marian Noz, Cor en Ria vd Berg, Quirin en Nell de Veer, Anton en Anneke Hoven, Bert en Thea de Gier, Marjo en Hans Collignon, Cor en natuurlijk Gert en Wijnie Cramer. De 3e helft was altijd thuis, waarbij veel bier gedronken en vette hapjes gegeten werden. Donderdagmorgen om 8 uur begon ik vaak met een kater aan het spreekuur.

Helaas ontbrak het mij aan techniek en dat leidde nogal eens tot blessures. Ik was sterk aan het net, maar bij het neerkomen blesseerde ik vaak mijn enkel. Ik speelde met enkelbraces en behandelde mijn enkeldistorsies altijd zelf met tensoplast. Eénmaal was er zelfs sprake van een breuk in de distale tibia, maar daar heb ik nooit een gipsverband voor genomen. Met gips mag  je niet autorijden en zonder auto kon niet ik werken. Hans Noz heeft zijn gescheurde enkelband ooit operatief laten behandelen en dat was helaas nooit meer goed gekomen.

Op één van die avonden stond ik naast Cor. Plotseling ging hij naar huis, want hij voelde zich ineens niet lekker. Gelukkig was Toine van Eerdewijk met hem meegelopen naar zijn huis, 500 meter verwijderd van de sporthal. Bij thuiskomst viel Cor "dood" neer op de grond in de woonkamer. Zijn vrouw Corrie belde meteen 112 en Toine kwam mij hevig verontrust roepen. Cor trof ik paars en zonder hartactie aan tussen de tafel en de zitbank. Met Wilma heb ik Cor proberen te reanimeren en zelfs met de herhaalde defibrillaties en een intracardiale adrenaline injectie kregen we Cor niet meer tot leven. Al reanimerend zijn we na 3 kwartier met de ambulance naar de SEH in Oss gegaan, waarbij ik de pupillen van Cor nauwlettend in de gaten hield: ze bleven gelukkig nauw. Bij aankomst in het ziekenhuis bleek Cor na 1 uur toch weer hartactie gekregen te hebben. Achteraf was er voor mijn gevoel een wonder gebeurd, want na 3 dagen in coma op de IC is Cor ontwaakt en bleek neurologisch helemaal geen schade opgelopen te hebben. We leven inmiddels 40 jaar verder en Cor leeft nog steeds. Hij heeft zijn werk bij de Organon tot zijn pensioen kunnen volmaken, maar heeft zijn bourgondische levenstijl wel op moeten geven.