Onze eerste auto's waren van het merk Citroën.

Mijn vader had mij in 1970 een witte Citroen "eend" cadeau gedaan om mij tijdens mijn studie in Leiden thuis te laten wonen en moet mij mee te laten helpen op de boerderij. Bij mijn start in 1975 als huisarts in Oss kocht ik een nieuwe oranje Citroen GS 1220 break. Wijnie had vanaf die tijd in Oss de beschikking over de mijn 2CV4. Achteraf waren die auto's zonder gordels en hoofdsteunen levensgevaarlijk en de kinderzitjes hadden alleen een kinderstoeltuigje. Op een aanrijding door eigen schuld in april 1975 na, hebben we gelukkig nooit schade aan een ander veroorzaakt. In april 1981 heb ik mijn oranje Citroen break op benzine bij garagebedrijf van de Loop ingeruild voor een bronskleurige Citroen GSA break op LPG/gas met een zonnedak. In die tijd was LPG erg goedkoop, maar € 0.15 /liter en superbenzine kostte € 0.28 /liter. In de kofferbak zat een gastank van wel 60 liter, en met de benzine tank erbij had ik wel 110 liter brandstof aan boord. De auto’s van toen waren wel veel minder zuinig dan nu: op gas reed je 1 op 8 en benzine 1 op 10. Mijn Citroen startte koud slecht op gas, dus als ik naar huis reed zette ik 100 meter voor thuiskomst de gasknop om op benzine.

Mijn auto stond altijd buiten onder de carport en dat was in de winter fijn; geen bevroren ramen en ik kon meteen weg voor een spoedvisite. De bestrating onder de carport liep wat schuin af, dus ik moest de auto altijd in de versnelling parkeren. Na een nachtelijke visite vergat ik dat weleens. Verschillende keren ben ik ’s nachts uit bed gebeld, omdat mijn auto na thuiskomst midden op de Heischouw dwars op de rijweg stond geparkeerd of tegen een boom of in de heg aan de overkant. Tijdens een weekenddienst had ik een keer ook in de tuin gewerkt en mijn auto onder de carport gezet met de aanhangwagen er nog achter. Plotseling moest ik naar een spoedgeval en ik sprong in de auto. Ik was vergeten dat de aanhangwagen nog aangekoppeld was. Het gevolg was een geweldige deuk in het achterscherm links, omdat de aanhangwagen scharnierde bij het achteruitrijden.

De witte 2CV4  had in januari 1979 nieuwe 2e hands autobanken gekregen. Tijdens ons kerstdiner had ik de hond Whisky opgesloten in de eend. Er stond overal in huis veel eten te wachten op het uitserveren. Mijn zorg was dat onze altijd hongerige hond zich te goed zou doen aan het dessert. Na het diner heb ik Whisky bevrijd, maar hij had intussen beide autobanken opgevreten. Bij het woonwagenkamp Vorstengrafdonk in Oss kon je goed reserve-onderdelen kopen voor auto’s. Op mijn vrije maandagmiddag ben ik naar het kamp gereden. Er stonden veel “sloopeenden” geparkeerd en ik kocht voor 75 gulden 2 banken voor onze eend. Ik vroeg aan de "kamper" of hij voor dat geld ook de autobanken wilde verwisselen. Tijdens zijn poging de “nieuwe” autobank in mijn auto te plaatsen, steekt hij de metalen poot van de bank dwars door het linnendak. Ik gaf hem daarvan de schuld en wilde nu voor die prijs er ook nog een linnendak bij. Helaas waren alle linnen daken van sloopauto’s verrot, dus ik wilde hem de 75 gulden niet meer betalen. Alle aanwezige kampers werden nu op mij ontzettend boos, dus koos ik maar eieren voor mijn geld. Thuis heb ik de grote winkelhaak in het linnen dak gehecht en waterdicht gemaakt met bisonkit-lijm. De witte Citroen 2CV4 werd in 1981 na 110.000 km ingeruild voor een groene Fiat UNO. 

We waren in 1987 met de flinke caravan van Cor en Ris naar de Gorge du Verdon geweest. De grootste moeite had de Citroen, met zijn lichte motor, om met volle bepakking en een zwarte caravan uit het diepe dal te komen. Daarom heb ik de bronskleurige Citroen GSA break ingeruild voor een 2e hands blauwe 2 liter Ford Sierra Ghia automaat. Deze auto was van collega huisarts Harry Speet geweest, een luxe wagen van maar 2 jaar oud. Met veel plezier in gereden, maar deze auto kwam treurig aan zijn eind. We hadden op een herfstavond een feest bij Hoven in de Kromstraat, omdat Esther Miranda geslaagd was. Om 3 uur 's nachts reed ik met Wijnie naar huis met de nodige alkohol in de kraag. Wijnie zou terug rijden, maar ik dacht dat ik die 1000 meter zelf wel rustig naar huis kon rijden. Op de hoek Heischouw-Amsteleindstraat kwam een tegenligger heel hard aanrijden en hij vloog uit de bocht door het natte wegdek met veel bladeren. Zijn auto boorde zich achter mij in de flank van de auto. Ik was meteen nuchter, stapte uit en stelde de bestuurder aansprakelijk voor de aanrijding. Mijn voorstel was om met hem samen zonder politie de verzekeringspapieren in te vullen, omdat ik vermoedde dat hij door zijn rijgedrag teveel gedronken moest hebben. Gelukkig ging hij akkoord, want ik was nog maar 100 meter bij mijn huis verwijderd. Mijn Sierra was total loss, maar mijn strafblad is schoon gebleven.

De volgende morgen bij Coen Droomers een nieuwe auto gekocht: het werd een groene Mazda 121 GLX Cabrio Top. Ik heb heerlijk er in gereden en het autootje na 1 jaar aan Wijnie gegeven. Het was een leuk wagentje, waarin Monique zelfs een keer met 3 vriendinnen naar Spanje gereden is. Al hun bagage ging in de skibox en ze hadden daar een heerlijke strandvakantie. Evelyn was de laatste eigenaar van de Mazda en ging ermee samen met Stefan een jaar werken in Oostenrijk. De fietsen konden achterop de Twinny Load. Wijnie had namelijk in 2004 een nieuwe Mini Cooper gekocht en zo kon het "bolletje" doorgeschoven worden naar Evelyn.

Bij onze Citroën dealer stond eind 1995 namelijk een zilverkleuringe luxe Xantia Activa te koop. De Citroën bedrijfsleider had er maar 1 jaar in gereden en hem leuk opgepimpt met spoilers, spannende wielen en leren bekleding. Over de prijs waren we het snel eens, maar achteraf was het een miskoop. Het open dak lekte en ook deze auto startte slecht op gas. Na 2 jaar stond ik weer een keer stil op een rotonde in Oss en heb hem daar maar laten staan. Lopend ben ik naar de Citroën garage gegaan en heb daar uit de showroom een licht blauwe 2e hands Renault Laguna 2.2 dCi turbo diesel meegenomen. Monique en Hermen hebben vanaf 2007 de laatste kilometers met deze heerlijke reiswagen gereden. 

Inmiddels had ik bij Jos van Boxtel, de Toyota dealer in Oss, een Prius hybride gekocht. Een heerlijke zuinige auto met veel elektrische snufjes. Eigenlijk had ik veel langer met deze auto willen rijden. Als dank voor een goede medische diagnose kreeg ik van Rien Hermes in 2010 een geweldig aanbod. Ik mocht zijn 1/2 jaar oude Prius 1.8Full Hibrid met een Belgisch kenteken met € 10 000 korting overnemen. Hij kocht dan weer een nieuwe Prius in België via zijn zoon Eric. Die deal was natuurlijk snel gemaakt, want zo kon ik Annemarie en Jasper blij maken met mijn "oude" Prius. 

De nieuwe Prius beviel mij uitstekend, maar Wijnie niet. Ze kreeg steeds meer pijn in haar linker heup en been. De stoelen van de Toyota kregen daarvan de schuld, want langer dan 2 uur kon ze niet in die auto zitten. Zelfs een nieuwe heup in 2014 bracht geen soelaas. Een betere autostoel vonden we bij van Poelgeest. In hun showroom stond een BMW Grand Tourer van de 2 serie met een sportstoel. Wijnie zat heerlijk en de auto was meteen verkocht. Sinds januari 2016 rijden wij dus in een heerllijke luxe ruime BMW, waarin mijn racefiets past zonder dat de wielen eruit gehaald hoeven de worden. Annemarie konden we weer blij maken met onze "oude" Prius, want ze heeft haar eerste Prius met 200 000 op de teller nog goed kunnen verkopen op Marktplaats.nl.

Inmiddels was de 12 jaar oude Mini Cooper van Wijnie in 2016 alweer doorgeschoven naar Evelyn. In 2021 moest Wijnie door omstandigheden helaas afscheid nemen van haar leuke Renault Twingo en daar rijdt Evelyn nu weer in.