Bouw van de nieuwe boerderij “wie kent zijn weg” (1962 - 1964)

Het overlijden van mijn 2 broertjes is voor mijn ouders de aanleiding geweest om te willen verhuizen naar de overkant, weg van het water aan de Oude Rijn.

Om de nieuwbouw te financieren moest mijn vader 4 hectare land aan de Oostkanaalweg aan de Gemeente Alphen verkopen. Het weiland mochten we van de Gemeente Alphen blijven huren, tot later in de jaren 80 de Oostkanaalweg verbreed is. Hij verkocht de oude boerderij met de enorme moestuin aan de jonge ondernemer Jan van Nierop, een fourage handelaar.

Jan van Nierop bouwde meteen 2 enorme silo’s langs het water en een weegbrug met kantoor in de groententuin. Met een mobiele kraan kon hij de met aardappelmoes gevulde rijnaken leeg scheppen. Een open vrachtwagen werd dan gevuld door onder de silo te gaan staan en de inhoud werd dan bij bij de boeren thuis afgeleverd. Voor ons was het een leuke spannende tijd, al die bedrijvigheid op ons erf naast ons huis.

Architect Dekker uit Hazerswoude dorp heeft een voor die tijd moderne boerderij getekend: een moderne bungalow met een koeienstal met 51 plaatsen en een hooitas in plaats van een hooiberg. Aannemer Boers uit Hazerswoude ging het plan bouwen voor 105.000 gulden.

Spannend was het heien: hoe lang de houten heipaal moest zijn, voordat hij vaststaat in de kleigrond; elke meter langer dan 10 meter was een meerprijs, het werd 12 meter. Na het heien in december 1962 viel de koude winter van 1963 in, de sneeuw smolt pas in maart weg.

Door de strenge winter van 1963 werd de bouw van de nieuwe boerderij ernstig vertraagd. Aannemer Boers uit Hazerswoude heeft in de zomer hard moeten werken om voor de winter de hooitas en de koeienstal klaar te krijgen. De hooitas werd als eerste gebouwd, want in juni moet het hooi voor de wintervoorraad van de koeien opgeslagen worden.

Oom Piet vd Deijl kwam op een zaterdag in juni 1963 met zijn 4 zoons Piet, Gerard, Arie en Martien meehelpen. Op die dag werden 2 hectare los hooi van het Aarkanaal naar binnen gebracht. Tijdens een rit over de openbare weg met een volle wagen hooi is oom Piet te hard van de dijk gereden, waarbij de hooiwagen omsloeg en op zijn kop in de sloot terecht kwam. Gelukkig raakte niemand gewond en konden we de wagen zelfs zonder schade weer recht op de weg krijgen. Die dag was voor ons een geweldige belevenis.

Het najaar van 1963 was erg nat en de koeien moesten nog tot eind oktober buiten in de regen gemolken worden. De uiers waren erg bevuild, omdat de koeien door de bagger naar de koebocht moesten lopen. De zware melkuiers sleepten tijdens het lopen over de dikke vieze klei. Het was een flinke klus tijdens het melken toch nog schone melk te kunnen afleveren voor de melkfabriek. Toen de melkstal eindelijk klaar was en de koeien naar binnen mochten, waren de roosters boven de grup niet stevig genoeg. De koeien zakten door hun gewicht met hun poten door de roosters. Gelukkig heeft geen enkele koe een poot gebroken bij deze verhuizing. Wat waren we trots, toen de eerste keer het binnen melken van de koeien in de nieuwe stal gelukt was.

Pas in het voorjaar van 1964 was het woonhuis klaar. Nu konden we ons eindelijk eens wassen onder een echte douche in een badkamer met een elektrische verwarming. In het nieuwe huis was nog geen centrale verwarming. Alleen in de keuken en in de woonkamer was een kolenkachel. Kort na de verhuizing in 1964 werd er aardgas aangelegd en kregen we allemaal een gaskacheltje in de slaapkamer.

De oude boerderij werd afgebroken om plaats te maken voor het woonhuis “Lente” voor de familie van Nierop met 5 kinderen.