Skiën met onze familie en met vrienden van 1985 tot 2015.

Onze buurman Jan Welten ging elk jaar met zijn gezin skiën in Oostenrijk en hij had altijd de meest fantastische ski-verhalen. Persoonlijk had ik nog steeds goede herinneringen aan onze 2 skivakanties in 1977 en 1978 met Wijnie en mijn schoonouders naar Oostenrijk.

Wijnie vond het in 1985 niet erg als ik een week ging skieën, zij wilde liever thuis blijven bij onze 3 kinderen. Mieke Welten ging elk jaar met een skiclub skiën in Hinterglemm. De ski-reis werd georganiseerd door Nico van Zwieten. Nico gaf skiles in Oss op de borstelbaan en beheerde daar ook een bar met après-ski feesten. De bus en het hotel van de ski-reis van januari 1985 was helaas al vol, dus ik kon met hen niet meer mee. Ik heb toen zelf een hotel met een busreis geregeld naar Hinterglemm. Overdag kon ik dan in het klasje van de skiclub mee-skiën en met hen genieten van de après-ski. 's Avonds was ik alleen in hotel Egger, want ik had daar half pension. Toevallig ontmoette ik daar mijn neef Martin van der Deijl met zijn vrouw. Martin is mijn volle neef uit Noordwijk en de zoon van "oom Piet" Avonden hebben we met elkaar gepraat over onze zorgen door het samenwonen van mijn moeder Mien met hun vader Piet. Ik had namelijk veel medelijden met mijn tante Wil, de zuster van mijn vader en de ex van oom Piet.

In de winters van 1986 en 1987 kon ik wel mee met de skiclub uit Oss. Ik deelde mijn kamer met Nico van Zwieten en van hem heb ik snel leren skiën. Een fantastische ervaring was op vrijdag een lange ski-safari met veel sleepliften naar Leogang.

In 1988 zijn we met ons gezin naar Chamonix gegaan. We hadden in de carnavalsweek een appartement in Pierre et Vacances gehuurd. Op de heenweg hadden we veel files en in de carnavalsweek was ook natuurlijk ook druk bij de skilessen voor de kinderen. Onze 5 jarige Evelyn had het op de 1e dag niet naar de zin bij een Frans sprekende lerares. Gelukkig konden we haar een dag later van klas laten wisselen. Annemarie en Monique hadden in Oss op de skibaan al les gehad en konden meteen met een skiklas naar boven. Wijnie ging langlaufen met een slecht-ziende Nederlandse dame uit ons hotel. Tijdens de skilessen van de kinderen kon ik in de morgen zelf snel met de gondel naar de Aiguille du Midi, een berg van 3842 meter hoogte. Vanaf die hoge berg naast de Mont Blanc was er één lange afdaling over de gletsjer naar het dorp terug. Die afdaling was niet zonder risico, maar ik sloot me bij gevaarlijke passages altijd aan bij een skiklas met een leraar. Om 12 uur was ik dan weer precies op tijd bij Wijnie en de kinderen voor de lunch.

Op vrijdag ben ik met Evelyn op de laatste dag samen gaan skiën. Bij thuiskomst was het eten al gekookt en waren alle spullen al in de auto gepakt. Wijnie wilde in de nacht terugrijden ivm de files. Die nacht heb ik achterin de auto geslapen en Wijnie heeft aan één stuk tot Maastricht gereden.

Met Jos van de Krabben en Hugo van Schayik heb ik daarna een week in Gerlos skiën.  We hadden nog niet veel techniek, maar gingen als een speer de berg-af. Vooral op kracht werden bochten genomen en off-piste stonden we ons mannetje. Ski-safari door de bossen waren het summum van plezier, we volgden altijd sporen van voorgangers en kwamen gelukkig telkens weer goed op de piste terug.

De jaren daarna gingen Paul met zijn zwager Frank, Hugo van Schayik en ik elk jaar in de 3e week van januari. Paul had een auto van de zaak en met een skibox op het dak kon alle bagage mee in zijn VW Golf.   De vrijdag voor het vertrek werkte ik nog gewoon. ’s Avonds om 22.30 uur kwam Paul mij in Oss ophalen en dan zat ik al klaar met hij skipak aan. Ik installeerde mij achterin de auto en viel in een diepe slaap. Tegen de ochtend werd ik wakker en nam dan het stuur over. Om 8.30 uur stonden we dan aangekleed als eerste bij de skilift en pas in de avond zochten we het hotel op. Na enkele jaren kozen we voor Club Aquarius, telkens in een ander gebied in Frankrijk. Dat is een mooie formule, want overdag maakte je met een skileraar mooie tochten en ’s avonds was er entertainment in het hotel. Minstens 15 keer ben ik zo met Paul, Hugo en Frank gaan skiën.

We zijn met ons gezin in de jaren negentig vaak naar Kirchberg gegaan in een appartement aan de Fleckalm. Omdat Wijnie zelf niet ging skiën werd het voor haar steeds minder leuk. Enkele malen ben ik daarna nog met onze 3 dochters met hun vrienden en mijn broer Paul gaan skiën in Gerlos, Sankt Anton en Sölden.

Helaas is door een kruisbandscheur rechter knie in 2012 in Tignes en een gebroken rechter onderbeen in 2015 Davos een eind gekomen aan mijn wintersport plezier.