Verhuizing naar de Bartoklaan 13 in Oss

Al 20 jaar woonden we vanaf mei 1997 in een groot vrijstaand huis van 1000 kuub en met 5 slaapkamers. Het zag er allemaal prachtig uit met zijn grote overstek en het vele houtwerk.  We woonden er nog steeds er met veel plezier, maar het onderhoud van het huis en de tuin vroegen steeds meer tijd. 's Zomers gingen we, als ik geen weekenddienst had, bijna elk weekend naar Katwijk aan Zee. Dat betekende dat er midden in de week ’s avonds er veel te doen was. Maandagavond was er meestal een maatschap-vergadering of een nascholing in het ziekenhuis. Dinsdagavond had ik avonddienst en dan deed ik ook nog 4-6 keuringen. Woensdagavond maaide ik het gras, wiedde het onkruid tussen de heesters weg, veegde de bestrating schoon en spoeide de tuin als het droog was. Om 21 uur gingen we daarna nog volleybal spelen met de Amsteldreef club. Op donderdagavond was er ook altijd nog wel wat te doen, zoals het houtwerk beitsen, waarbij ik al 3 keer van de ladder gevallen was. Maar ik ging dan liever mijn vaste rondje van 30 km door de polder fietsen.

Daarom wilde ik wel verhuizen om van al dat werk af te zijn. Monique woonde al in Leiden en Annemarie was gaan studeren in Eindhoven. Wijnie wilde een nieuwe keuken en badkamer en ik wilde ook nog van de hoge hypotheekrente en de krakende vloeren af. Kortom we wilden binnen Oss verhuizen naar een nieuwe plek voor de komende 20 jaar.

Eerst wilde ik een penthouse kopen op het Bergoss terrein in het centrum van de stad. Met aannemer van Peer was ik al rond, maar de SP wethouder Jules Iding gaf geen vergunning voor een spreekkamer op het dakterras van het appartementengebouw "Graafse Poort"

Onze buren Hans en Marion Noz waren in 1992 al naar de Bartoklaan verhuisd. Ze hadden zelf een mooie vrijstaande villa met alles begane grond gebouwd. Bij toeval hoorde ik dat apotheker Niek van de Sanden in Maren Kessel wilde gaan wonen en hij woont 2 huizen voor Hans en Marian. We bewonderden zijn 5 jaar oude huis en we werden het snel eens over de prijs. We gingen niet verhuizen naar het centrum, maar we wilden gaan wonen aan de bosrand in een villawijk de Witte Hoef West.

Met 1 advertentie in het Brabants Dagblad, dus zonder makelaar, was ons huis snel verkocht aan Theo en Annetti van Loon. Ze vielen niet zozeer voor de bouwstijl van ons markante huis, maar meer voor het Drei Mädel Haus in de tuin voor de kinderen.

Het najaar van 1997 is voor mij erg druk geweest, want in de Bartoklaan moest een spreekkamer en wachtruimte gebouwd worden in de garage. Al het schoonmetselwerk in de kamer moest er van Wijnie uit, want ze wilde binnen glad schuurwerk en verder natuurlijk nieuwe meubels en gordijnen. Een complicatie was in september de enkelbreuk van Wijnie, maar gezeten in een rolstoel nam ze alle beslissingen.

We verhuisden met Evelyn en de poes in december 1997 naar een prachtig nieuw huis. De poes was helaas na 1 week al zoek en werd pas 3 maanden later door Evelyn sterk vermagerd teruggevonden op 200 meter van ons huis.