Dag 10. Zondag 12 februari 2012. Zorg om Hawa met haar catheter en zwemmen in New Aberim.

Dag 10. Zondag 12 februari 2012. Zorg om Hawa met haar catheter en zwemmen in New Aberim.

Deze zondag staat in het teken van Hawa. Hawa is een meisje van 14 jaar en we kennen haar nu 5 dagen. Vanaf haar 2e jaar kan ze niet meer plassen en heeft ze een urinecatheter. Woensdag hebben we in haar blaas gekeken: ze blijkt naast haar urineblaas een zeer grote urinedivertikel te hebben. Het lukte Bert echter woensdag niet met een cystoscoop de ingang van de divertikel te vinden, omdat het beeld vertroebeld werd door een grote hoeveelheid pus. Op de X foto van de blaas werd het beeld van de divertikel bevestigd. Deze divertikel is gevuld met pus en moet een week lang gespoeld worden om hem "schoon" te krijgen. Komende woensdag is het plan de divertikel operatief te verwijderen met een grote operatie vanuit de buikholte. Vanmorgen blijkt Hawa ondanks de urinecatheter toch een urineretentie te hebben?! Dat moet normaal gesproken niet mogelijk zijn met een catheter. Hawa heeft ook erg veel pijn en is ziek. Besloten wordt tot een nieuwe cystoscopie onder narcose. Op zondag zo'n besluit nemen is niet makkelijk. Het heeft 2 uur geduurd voordat iedereen van de anesthesie uit zijn zondagse rust wakker geworden is en aanwezig is op de OK. Bert en Adriaan hebben de grootste moeite gehad om tijdens de cystoscopie een beeld te krijgen van de oorzaak: de ingang van de divertikel blijkt in de urethra te zijn! Zoiets hebben deze 2 ervaren urologen in Nederland nog nooit meegemaakt. Dit meisje moet woensdag geholpen worden, anders is ze voor het leven veroordeeld tot met catheter met telkens terugkerende urineweginfecties en de dood tot gevolg. Aan deze operatie zijn veel risico's verbonden. Ze heeft blijkt nu een Hb van 4 te hebben en hoe zijn de nierfuncties? Er is ook geen IVP gemaakt. Nierfuncties, elektrolyten en een IVP worden in Nkawkaw zelden aangevraagd of kunnen niet uitgevoerd worden.

Op onze vrije dag blijft het medische probleem van Hawa door ons hoofd spelen. We lunchen weer bij de zusters. De nonnen hebben vanmorgen 2.5 uur in de kerk gezeten en de dienst was nog niet afgelopen. Omdat ze voor ons moeten zorgen, hadden ze een excuus om de ceremonie voortijdig te verlaten.

Tedzu, onze chauffeur, is bereid ons na de lunch naar een echt zwembad te vervoeren. Er is hier 40 km vandaan in New Aberim, een goudmijnstadje. Van het opgegraven goud is inmiddels een resort gebouwd met een golfbaan, tennisbaan en zowaar een zwembad met helder water. Daar zien we voor het eerst sinds 10 dagen ook 2 blanke Europeanen.

Wij vermaken ons in, maar ook buiten het water met mijn Ipad. Bert wil met FaceTime nu wel eens oogcontact krijgen met Rini zijn vrouw. Ze zit al een week ingesneeuwd op een olijfberg vlak boven Rome. Bert heeft minstens 3 maal daags telefonisch contact met Rini. Als hij deze sneeuw-ellende in Italië van te voren geweten had, zou hij Rini nooit in de steek gelaten hebben. Ze heeft namelijk geen elektriciteit meer en geen water. De weg van de berg af is onbegaanbaar geworden. Gelukkig heeft Rini nog wel eten voor de honden en genoeg hout voor de kachel.

Adriaan en ik leven erg mee met Bert en Rini, maar kunnen haar vanuit Ghana ook niet helpen. Met FaceTime had Rini ons de sneeuw willen laten zien, maar als ik "facetime" neemt Rini de telefoon niet op en andersom wij ook niet.

Bert gaat vrijdag weer terug naar Italië. Adriaan en ik blijven nog tot 28 februari, er is hier nog genoeg te doen.