Dag 9. dinsdag 14 januari 2014, Opotiki naar Hicks Bay bij Araroa op 178 graden oosterlengte, 160 km

Dag 9. dinsdag 14 januari 2014, Opotiki naar Hicks Bay bij Araroa op 178 graden oosterlengte, 160 km

Wijnie en ik zijn bijna bij de datumgrens aangekomen op het meest noordoostelijke puntje van het Noord Eiland. Wij hebben er al een dinsdag opzitten en voor de Nederlanders moet de dag nog beginnen; 12 uur tijdsverschil.

Vanmorgen even na zonsopgang om half 7 op de racefiets gestapt en langs de kust naar Opotiki gefietst. De natuur is hier veel anders dan in Nederland met veel coniferen, varens en palmen. De Kauri bomen zijn bijna allemaal door de Europeanen omgekapt, hetgeen veel bodemerosie heeft veroorzaakt. Veel heuvels zijn met gras bedekt, waarop koeien en paarden grazen, op erg steile stukken is het gras door de regen weggespoeld. Het strand is bezaaid met verweerde boomstammen en er zijn veel kiezelstenen tussen het zand, de zee is turquoise van kleur. Op de kustweg zijn 2 boerenjongens op groene motors 150 koeien aan het verweien na melktijd. Na 40 km fietsen en een douche smaakt een eitje op een getoaste boterham heerlijk.

Vandaag komt al een 3e campinggast onze motorhome bewonderen. Vooral het volume van deze wagen maakt indruk. De leefruimte is lang en hoog doordat deze camper geen neus heeft en wel 3.40 meter hoog is. Op de zijkant staat duidelijk het telefoonnummer van Jeroen, dus deze Great White Monaco Dream zal zeker vaker verhuurd gaan worden.

Vandaag maken we een lange tocht naar Te Araroa met veel draaien en keren. Inmiddels heb ik alle camperhandelingen gedaan, zoals toilet legen, vuil water lozen, gasflessen aansluiten, diesel tanken etc. Ik voel me tijdens het rijden een buschauffeur, die met gemak zijn voertuig bestuurt. Vooral het brullende geluid van de motor in een afdaling maakt indruk, want je hoeft het rempedaal niet te gebruiken, zo goed remt de motor.

Vandaag veel "whauw" momenten gehad: Maori houtsnijwerk, oversteek van de woest stromende Motu rivier, het uitzicht bij het backpackers motel in Te Kaha en de naar de pinguïns ruikende Anglicaanse Kerk in Raukokore, bij die kerk kwamen loslopende paarden bedelen om suikerklontjes. Daarna zagen we pinguïns op de rotsen met daar vlakbij een vrije parkeerplaats voor campers. Achteraf hadden we daar moeten blijven, want nu staan we op een soort boerencamping (op zich niets mis mee), maar hier aan de oostkust is het nu bewolkt en in Raukokore scheen de zon.....